You are looking for information, articles, knowledge about the topic nail salons open on sunday near me wiatrak do mielenia zboża on Google, you do not find the information you need! Here are the best content compiled and compiled by the https://toplist.guardianseattle.com team, along with other related topics such as: wiatrak do mielenia zboża Wiatrak, Młyn wiatrowy, Wiatrak do mielenia zboża, Stary wiatrak na sprzedaż, Jak działa młyn zbożowy, Wiatrak koźlak, Stary wiatrak, Stary wiatrak drewniany
Table of Contents
Projekt Atlas – Informacje o obiekcie turystycznym – Wiatraki do mielenia zboża w Różance.
- Article author: www.projektatlas.eu
- Reviews from users: 33872
Ratings - Top rated: 4.0
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Projekt Atlas – Informacje o obiekcie turystycznym – Wiatraki do mielenia zboża w Różance. Wiatraki do mielenia zboża w Różance. W miejscowości Różanka zachowały się dwa młyny wiatrowe zbudowane w połowie XX wieku, posiadające oryginalne wyposażenie. …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Projekt Atlas – Informacje o obiekcie turystycznym – Wiatraki do mielenia zboża w Różance. Wiatraki do mielenia zboża w Różance. W miejscowości Różanka zachowały się dwa młyny wiatrowe zbudowane w połowie XX wieku, posiadające oryginalne wyposażenie. Dowiedz sie ciekawych informacji na temat: Wiatraki do mielenia zboża w Różance. Sprawdz sie jak wiele mozesz u nas zobaczyc.atrakcje turystyczne, obiekt turystyczny Wiatraki do mielenia zboża w Różance, Wiatraki do mielenia zboża w Różance, atrakcje turystyczne, zabytki, obiekty sportowe, podkarpackie, podkarpacie, obiekty sakralne
- Table of Contents:
DARMOWA ENERGIA – Wiatraki starego typu
- Article author: darmowa-energia.eko.org.pl
- Reviews from users: 19741 Ratings
- Top rated: 4.0
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about DARMOWA ENERGIA – Wiatraki starego typu Wiatraki wiejskie były stosowane głównie do mielenia zboża. Rozróżnia się następujące typy takich młynów: obrotowy, występują tu dwa rodzaje:. …
- Most searched keywords: Whether you are looking for DARMOWA ENERGIA – Wiatraki starego typu Wiatraki wiejskie były stosowane głównie do mielenia zboża. Rozróżnia się następujące typy takich młynów: obrotowy, występują tu dwa rodzaje:. Wiejskie wiatraki starego typu, m³yny.wiatrak, m³yn, stary wiatrak, wime
- Table of Contents:
Młyny i młynki, wiatraki do mielenia zboża. Młynarze i rody młynarskie Ziemi Koneckiej, Opoczyńskiej, Przedborskiej, Przysuskiej – od średniowiecza do XXI wieku – Końskie.org.pl
- Article author: www.konskie.org.pl
- Reviews from users: 18480 Ratings
- Top rated: 4.1
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Młyny i młynki, wiatraki do mielenia zboża. Młynarze i rody młynarskie Ziemi Koneckiej, Opoczyńskiej, Przedborskiej, Przysuskiej – od średniowiecza do XXI wieku – Końskie.org.pl Leksykon miejscowości i nazwisk. Anulin 1905. Młyn wodny, Anulin (biała łąka) gmina Pianów [Powiat konecki 1905]. …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Młyny i młynki, wiatraki do mielenia zboża. Młynarze i rody młynarskie Ziemi Koneckiej, Opoczyńskiej, Przedborskiej, Przysuskiej – od średniowiecza do XXI wieku – Końskie.org.pl Leksykon miejscowości i nazwisk. Anulin 1905. Młyn wodny, Anulin (biała łąka) gmina Pianów [Powiat konecki 1905]. Końskie, powiat konecki, daleko od Europy, galeria, kapliczki, figury przydrożne, tygiel narodów, pocztówki, fotografie, ciekawostki regionalne
- Table of Contents:
Młyny i wiatraki. Energetyka przemysłowa Średniowiecza – Jacek Kwaśniewski
- Article author: jacek.kwasniewski.org.pl
- Reviews from users: 577 Ratings
- Top rated: 3.8
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Młyny i wiatraki. Energetyka przemysłowa Średniowiecza – Jacek Kwaśniewski Przeważał w mieleniu zboża, ale rozwijające się rzemiosło i powstający przemysł szybko odkryły, że energia generowana przez młyny może być wykorzystana w … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Młyny i wiatraki. Energetyka przemysłowa Średniowiecza – Jacek Kwaśniewski Przeważał w mieleniu zboża, ale rozwijające się rzemiosło i powstający przemysł szybko odkryły, że energia generowana przez młyny może być wykorzystana w …
- Table of Contents:
Studia nad historią i teorią cywilizacji
Studia nad historią i teorią cywilizacji
Wiatrak – historia polskich wiatraków
- Article author: www.gazeta-mosina.pl
- Reviews from users: 25487 Ratings
- Top rated: 3.8
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Wiatrak – historia polskich wiatraków W Polsce wiatraki zaczęto budować w XII w. … Podstawową funkcją wiatraka był przemiał zboża, jednak potrzeby gospodarcze oraz stały postęp … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Wiatrak – historia polskich wiatraków W Polsce wiatraki zaczęto budować w XII w. … Podstawową funkcją wiatraka był przemiał zboża, jednak potrzeby gospodarcze oraz stały postęp … W Polsce wiatraki zaczęto budować w XII w. Przodowała w tym Wielkopolska, budowano tu całe zespoły wiatraków, liczące nawet 90 szt.
- Table of Contents:
Pierwsze wiatraki
Henryk Pruchniewski
Skomentuj
Młyn zbożowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
- Article author: pl.wikipedia.org
- Reviews from users: 11213 Ratings
- Top rated: 3.0
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Młyn zbożowy – Wikipedia, wolna encyklopedia Ten artykuł dotyczy budynku w którym miele się zboże. Zobacz też: inne znaczenia słowa młyn. Wikipedia:Weryfikowalność. Ten artykuł od 2011-07 wymaga … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Młyn zbożowy – Wikipedia, wolna encyklopedia Ten artykuł dotyczy budynku w którym miele się zboże. Zobacz też: inne znaczenia słowa młyn. Wikipedia:Weryfikowalność. Ten artykuł od 2011-07 wymaga …
- Table of Contents:
Spis treści
Historia i nazewnictwo[edytuj edytuj kod]
Młyny współczesne[edytuj edytuj kod]
Działy młyna przemysłowego[edytuj edytuj kod]
Przypisy[edytuj edytuj kod]
Menu nawigacyjne
Wiatraki w Polsce
- Article author: wiatraki1.home.pl
- Reviews from users: 22895 Ratings
- Top rated: 3.6
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Wiatraki w Polsce Wiatrak obsługiwał wsie Boguty, Szpice, Augusty, Lipskie , Drewnowo do lat 50-tych XXw. … W ciągu 8 godzin pracy mielił między 30-40 m zboża. …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Wiatraki w Polsce Wiatrak obsługiwał wsie Boguty, Szpice, Augusty, Lipskie , Drewnowo do lat 50-tych XXw. … W ciągu 8 godzin pracy mielił między 30-40 m zboża. historia i teraźniejszość wiatraków
- Table of Contents:
See more articles in the same category here: Top 712 tips update new.
Wiatraki do mielenia zboża w Różance
Wiatraki do mielenia zboża w Różance
W miejscowości Różanka zachowały się dwa młyny wiatrowe zbudowane w połowie XX wieku, posiadające oryginalne wyposażenie. Na posesji Tadeusza Szaro znajduje się młyn wiatrowy, zbudowany w roku 1947 przez Władysława Szaro, ojca obecnego właściciela. Wysokość wiatraka wynosi 3,5 m, a średnica śmigieł 5 m. Mechanizm służący do przemiału zboża wykonał i zamontował sam W. Szaro. Po dziś dzień w wiatraku znajdują się oryginalne, kamienne żarna, sita przesiewające przemiał, koła i napęd z drewna. W roku 1998 młyn został poddany remontowi. Wtedy to oszalowano konstrukcję, pokryto dach blachą i wymieniono śmigła. Remont wykonał właściciel i jego starszy brat, który pamiętał początkowe ułożenie łopat. Wiatrak stoi na miejscu, gdzie już wcześniej był młyn wietrzny, który przypuszczalnie został gdzieś przewieziony.
Drugim wiatrakiem jaki zachował się na terenie Różanki, choć już w mniej okazałym stanie, jest wiatrak, który pełnił funkcję młyna. Został zbudowany w 1957 roku przez Juliana Ogorzałka, ojca obecnego właściciela. Wysokość młyna wynosi 4 m, a średnica śmigieł – 4,5 m. Mechanizmy znajdujące się w środku zostały sprowadzone prawdopodobnie z Cieszyny, gdzie wykonał je miejscowy majster. Wiatrak zachowany jest w pierwotnej, oryginalnej postaci. Trzy śmigła zostały uszkodzone przez silny wiatr.
Wiatraki starego typu
WIATRAKI STAREGO TYPU
Opracowano na podstawie strony internetowej www.eko-moc.webpark.pl, której autorem jest Iwo Grzegorzewski (zdjęcia i opisy wykorzystane za zgodą autora) oraz innych materiałów z internetu i książek, m.in. W. Jagodziński „Silniki wiatrowe”, PWT, Warszawa 1959; „Poradnik inżyniera mechanika” tom II, WNT Warszawa 1969; „Mechanik” tom IV część I, PWT Warszawa 1954.
Wiatraki wiejskie były stosowane głównie do mielenia zboża. Rozróżnia się następujące typy takich młynów:
paltraki – młyny obrotowe, które zbudowane były na podstawie w kształcie pierścienia; pierścień podstawowy spoczywa na rolkach, umożliwiających obrót całego budynku.
koźlaki – obracają się na stałym czopie dębowym, którego oś przechodzi przez środek ciężkości młyna; nastawianie wirnika do kierunku wiatru wykonywane było ręcznie za pomocą umocowanej do niego belki o odpowiedniej długości,
Istnieją też nieliczne konstrukcje będące hybrydą wyżej wymienionych.
KOŹLAK
Schemat młyna obrotowego – kozłowego (w swoim czasie najbardziej popularna konstrukcja w Polsce).
Koźlak zawdzięcza swoją nazwę posadowieniu na 4 nożnym koźle, na którym za pomocą dyszla można obracać cały wiatrak. Właśnie w ten sposób ustawia się skrzydła w kierunku wiejącego wiatru. Aż trudno uwierzyć, że mógł zrobić to nawet samotny człowiek, chociaż ręczne obrócenie wiatraka (w którym znajdują się ciężkie maszyny), wydaje się prawie niemożliwe. Tylko dzięki pomysłowej konstrukcji, nie było to takie trudne. Oczywiście, gdy tylko mogli, młynarze używali do obracania wiatraka koni, którymi rolnicy dowozili zboże do przemiału.
Kozioł jest zrobiony z potężnych belek. Zazwyczaj ukryty jest on pod ścianami wiatraka, sięgającymi niemal do ziemi:
Fotografia kozła w wiatraku
Szkielet wiatraka osadzony na koźle.
Kozioł wymontowany z wiatraka.
Inne zdjęcia wiatraków typu kozłowego (po kliknięciu można powiększyć):
DREWNIANY WIATRAK TYPU KOZŁOWEGO (znajduje się on w Białostockim Muzeum Wsi – Jurowce k. Białegostoku)
Poniższe zdjęcia zostały przysłane przez Grzegorza Modzelewskiego, zostały one zamieszczone za zgodą ich autora Piotra Paprzyckiego.
Paltrak
Paltrak – drewniany wiatrak posadowiony na solidnym murowanym fundamencie. W kierunku wiatru obraca się cały wiatrak wraz z maszynami, podobnie jak koźlak, ale mechanizm tego obrotu jest znacznie solidniejszy. Dzięki temu paltrak może mieć większą masę (posiada więcej maszyn).
Paltrak obraca się przez przetaczanie na stalowych rolkach, prowadzonych przez tor, położony wprost na fundamencie. Taki mechanizm obrotu jest bardzo płaski, bo obywa się bez potężnego kozła zajmującego w koźlaku całą dolną kondygnację. Dlatego w paltraku można część maszyn umieścić w tej dodatkowej przestrzeni użytkowej, przy okazji obniżając środek ciężkości wiatraka.
Na zdjęciach, widać “dyszel” który służy do obracania paltraka. Ponieważ paltrak ma dużą masę, dla zwiększenia siły służy drewniany kołowrót, na który nawija się linę umocowaną do końca dyszla.
HOLENDER
Schemat młyna z obrotową głowicą
Młyny stałe z obrotową głowicą (tzw. holenderskie) wymagają mniejszych sił do obracania głowicy i umożliwiają umieszczenie wirnika na wyższym poziomie.
Urządzenia młyna były umieszczone w budynku, służącym jednocześnie do osadzenia wału głównego poziomego wiatraka wraz w ruchomym łożu obwodowym umieszczonym na wierzchu konstrukcji budynku. Pokręcanie głowicy wiatraka mogło być dokonywane w prostszych wykonaniach ręcznie za pośrednictwem dźwigni, korbą umieszczoną wewnątrz wiatraka , za pomocą belek sięgających aż do podstawy – typowe rozwiązanie, stosowane w Holandii, albo też w wykonaniach bardziej udoskonalonych – samoczynnie przy pomocy dodatkowego silnika nastawczego przedstawionego na poniższym rysunku. Elementem takich przekładni do nastawiania wiatraka jest wielkie koło zębate, biegnące wokół podstawy głowicy, w pobliżu rolek łożyska na którym głowica jest osadzona.
Silnik nastawczy w wiatraku holenderskim
Wiatrak typu holenderskiego (przekrój).
Pionowy wał wiatraka musi być umieszczony w osi obrotu głowicy.
Regulacja szybkości obrotowej następowała przez zmianę wielkości powierzchni czynnej skrzydeł lub przez częściowe ich odwrócenie od wiatru.
Kąty zamocowania żeber w ramionach skrzydeł dobierano zwykle wg danych praktycznych w ten sposób, że kąt dla żebra najbliższego od wału wynosił 20° do 30°, a dla żebra ostatniego, najbardziej skrajnego – 0°, a niekiedy i – 5°.
Wiatraki ze skrzydłami ze zmiennym kątem ustawienia żeber znacznie lepiej wykorzystują wiatr niż skrzydła o stałym kącie ustawienia żeber.
Kąty ustawienia żeber w skrzydłach jednego z wiatraków holenderskich:
Względna odległość żebra od osi obrotu 0,2 0,4 0,6 0,8 1,0 Kąt ustawienie żebra 29°15′ 25°57′ 22°23 18°11′ 15°15′
Zdjęcia wiatraków typu kozłowego (po kliknięciu można powiększyć):
SKRZYDŁA, WAŁ, PRZEKŁADNIE, PIORUNOCHRON
Konstrukcja skrzydeł, ramion, wału, kół zębatych w starych wiatrakach
Wiatraki wiejskie miały tę zaletę, że były proste w budowie i można było je wykonać z drewna. Jednak miały też sporo wad: małą sprawność ogólną, niekorzystny współczynnik wykorzystania energii wiatru, często wadliwe wykonanie (głównie skrzydeł). Mała sprawność powodowała konieczność budowy dla żądanych mocy wielkich i ciężkich skrzydeł zamocowanych na grubym i ciężkim wale, osadzonym w odpowiednio wytrzymałym i ciężkim budynku. W I połowie XX wieku wobec znacznej ilości pracujących wiatraków wiejskich często z budynkami murowanymi znajdującymi się w dobrym stanie starano się w różnych krajach (głównie w byłym ZSRR, Niemczech) ulepszyć je tak by uzyskać większą moc, a przez to uchronić je przed rozbiórkami. Poprzez osłonięcie tylnej strony ich ramion odpowiednio załamanymi płaszczyznami i stosując zmienny kąt zamocowania żeber (rys. 1) osiągnięto dwu-, a nawet trzykrotny wzrost mocy.
Rys. 1. Skrzydło wiatraka osłonięte z tyłu płaszczyznami załamanymi
Ponadto montowano czasami w celu samoczynnego ograniczenia prędkości obrotowej odpowiednie klapy regulacyjne (rys. 2) powodujące wzrost oporów aerodynamicznych skrzydeł w miarę zwiększania prędkości obrotowej ponad nominalną. W kilku przypadkach zastosowano nawet obracanie skrzydeł wiatraka, tak jak ma to we współczesnych konstrukcjach trójłopatowych wiatraków.
Rys. 2. Klapa regulacyjna.
Dobrze zbudowany wiatrak drewniany powinien posiadać przede wszystkim prawidłowo wykonane skrzydła, które umożliwiałyby duże wykorzystywanie energii wiatru i to przede wszystkim w zakresie małych jego szybkości. W wyniku uzyskuje się przez to możliwie małe wymiary wiatraka, zatem jego taniość oraz długotrwałe wykorzystywanie wiatraka przy słabych wiatrach. Przytoczony poniżej opis (wg J. Szowheniwa “Silniki wietrzne”) dotyczy wykonania jednego z lepszych wiatraków wiejskich.
Długość poszczególnych skrzydeł tego wiatraka wynosi 5 m, zatem średnica zakreślanego przez skrzydła koła wynosi 10 m, a jego powierzchnia ok. 80 m2. Moc tego wiatraka przy szybkości wiatru 6 m/sek wynosi ok. 5,5 KM.
Ramię skrzydła wykonuje się z dobrego i suchego bala sosnowego lub jodłowego długości przynajmniej 6 m. Grubość cieńszego końca ramienia powinna wynosić 15 cm, grubszego zaś w miejscu przyszłego osadzenia w wale przynajmniej 20 cm. Ramiona skrzydeł mogą być również wykonane z krótszych bali i wtedy para ramion powinna składać się z jednej części środkowej i dwu skrajnych połączonych wzajemnie strzemionami i śrubami (rys. 3).
Rys. 3. Para ramion skrzydłowych wiatraka wiejskiego wykonana z trzech części.
Kąty ustawienia w skrzydłach poszczególnych żeber muszą być odpowiednio dobrane do odległości żebra od osi obrotu, a najlepiej, aby odpowiadały wielkościom podanym w poniższej tabeli.
Kąty ustawienia żeber w skrzydłach wiatraka wiejskiego o średnicy 10 m
Kolejność
żeber Odległość żeber
od osi obrotu [m] Kąt zaklinowania
a Grubość
ramienia [mm] 1 1,25 25°00′ 175 2 2,00 20°54′ 169 3 2,50 18°27′ 165 4 3,00 16°26′ 161 5 3,50 14°40′ 159 6 4,00 13°28′ 155 7 4,50 12°15′ 151 8 5,00 11°24′ 147
Otwory do osadzenia poszczególnych żeber w ramionach skrzydeł muszą być zatem wykonane ukośnie. Do prawidłowego wiercenia otworów w ramionach używa się odpowiednich wzorników z zaznaczonymi wielkościami właściwych kątów. Po wywierceniu otwory powiększa się do potrzebnych wymiarów dłutem.
Rys. 4. Żebro skrzydła wiatraka wiejskiego osadzone w ramieniu
Każde żebro skrzydłowe składa się z dwu części (rys. 4) grubości 18 mm wykonanych z odpowiednio obrobionych desek sosnowych lub jodłowych. Obie te części osadza się w otworze w ramieniu skrzydłowym, przy czym część 1 z jednej strony, zaś część 2 z drugiej strony ramienia i zamocowuje się je ze sobą kołkami 3 jesionowymi lub dębowymi średnicy 12 mm rozmieszczonymi w odległościach ok. 112 mm. Czoła zamocowanych w ten sposób żeber łączy się między sobą odpowiednio zaokrąglonymi listwami 4, które niekiedy obija się w następstwie blachą. Podobnie łączy się poszczególne żebra z drugiej strony ramienia listwą 5. Do tak wykonanego szkieletu skrzydła przybija się odpowiednimi gwoździami stałe poszycie skrzydła wykonane z deszczułek sosnowych lub jodłowych grubości 7 mm. Poszycie zdejmowane umieszczane w skrajnych częściach skrzydła jest wykonane z powiązanych ze sobą deszczułek, które się wsuwa między poszczególne żebra i tam się odpowiednio zabezpiecza. Podczas budowy skrzydeł należy zwracać baczną uwagę na możliwie jednakowe ich wykonanie, aby uzyskać jednakowy ciężar wszystkich skrzydeł, a przez to dobre wyrównoważenie całego koła wiatrowego. Ciężar pojedynczego skrzydła wynosi ok. 115 kg.
Wał skrzydłowy wykonuje się z drewna (może być i stalowy) i w naszym przypadku powinien mieć średnicę ok. 50 cm. Wał taki może być wykonany z pojedynczego bala albo też może być złożony z czterech cieńszych ściśle do siebie dopasowanych i ściągniętych odpowiednimi obręczami stalowymi (rys. 5 i 6).
Rys. 5. Wał skrzydłowy wiatraka wiejskiego wykonany z czterech bali (przekrój)
Rys. 6. Wał skrzydłowy wiatraka wiejskiego (widok)
Obróbkę mechaniczną wału złożonego zaznacza się po jego zestawieniu, ale przeprowadza się ją w poszczególnych częściach oddzielnie. Przede wszystkim wycina się otwory l i 2 (rys. 6) do osadzenia ramion skrzydeł, obrabia się na kwadrat miejsce 3 do osadzenia koła zębatego oraz obrabia się cały wał do pożądanego kształtu. Następnie składa się go i naciąga na odpowiednie miejsca 4 rozgrzane obręcze oraz czop szyjny. W tylny koniec wału wbija się stalowy czop oporowy 5.
Czop szyjny wału podpiera się na odpowiedniej belce dwoma łożyskami wałeczkowymi (rys. 5), a trzecie łożysko umieszcza się nad nim. Czop tylny osadza się w łożysku oporowym umieszczonym na odpowiedniej belce.
Przy użyciu na wał pojedynczego bala może on być odpowiednio cieńszy. Aby tego wału nie osłabiać otworami do osadzenia ramion skrzydłowych, umocowuje się je parami na zewnątrz jego końca (rys. 7).
Rys. 7. Ramiona skrzydeł wiatraka osadzone zewnętrznie na wale skrzydłowym
Duże koło zębate (rys. 8) najczęściej jest palczaste. Pierścień kołowy o średnicy 1,5 m jest wykonany dwuwarstwowo z odpowiednio zestawionych wycinków pierścieniowych z desek sosnowych grubości ok. 90 mm. Wycinków tych jest w każdej warstwie po osiem i są względem siebie tak przesunięte, aby ich końce w jednej warstwie wypadały w środkach wycinków drugiej warstwy. Połączenie poszczególnych wycinków w całość pierścienia jest dokonane przy pomocy dębowych kołków, które po wbiciu i przycięciu odpowiednio się zaklinowuje. Jednocześnie zaopatruje się pierścień w odpowiednie ramiona, umożliwiające osadzenie koła na wale skrzydłowym.
Rys. 8. Duże koło zębate (na lewo) i małe koło zębate (na prawo) przekładni wiatraka wiejskiego
Na tak wykonanym pierścieniu zaznacza się otwory do osadzenia w nim drewnianych palców, których długość przyjmuje się zwykle 1,5 raza większą od grubości. Palce te obtacza się na tokarce do kształtu pokazanego na rysunku i zaopatruje się w odpowiednie otwory, w które po osadzeniu palców w pierścieniu kołowym zabija się odpowiednie kliny. Wykonane w ten sposób koło osadza się na wale skrzydłowym i zaopatruje się w odpowiednie podpórki (1 na rys. 8).
Małe koło przekładni robi się jako klatkowe. Składa się ono z dwu kręgów (1 i 2 rys. 8) odsuniętych od siebie na tyle, aby mogły się między nimi pomieścić, wsuwające się tam, palce koła dużego. Każdy krąg jest zrobiony z dwu tarcz drewnianych zestawionych każda z dwu połówek połączonych ze sobą klejem i kołkami. Na obwodach tych kręgów wycina się otwory do osadzenia drewnianych zębów rozpórkowych, po osadzeniu których naciąga się na kręgi odpowiednio nagrzane obręcze stalowe, zabezpieczające zęby przed wypadnięciem. Następnie oba kręgi ściąga się wzajemnie odpowiednio długimi śrubami.
Pozostałe części składowe wiatraka wykonuje się zwykłymi sposobami ciesielskimi, zaś urządzenie samego młyna żarnowego wg praktyki młynarskiej. Wysokość budynku wiatraka powinna być możliwie duża, aby zapewniała dostateczny dopływ wiatru do skrzydeł.
Zabezpieczenie przed uderzeniami pioruna
Każdy wiatrak powinien być zabezpieczony przed uderzeniem pioruna. Zabezpieczenie to można zrobić w dwojaki sposób. Pierwszy sposób polega na zaopatrzeniu każdego skrzydła w odpowiedni zwód piorunochronowy, przyłączony do metalowego pierścienia osadzonego na wale skrzydłowym i wraz z nim się obracającego. Do tego pierścienia dotyka stała sprężysta metalowa płytka, czyli tzw. szczotka, połączona przewodem z drugą taką szczotką, ślizgającą się po pierścieniu metalowym umieszczonym na słupie kozłowym wiatraka. Ten pierścień metalowy musi być odpowiednio uziemiony. Schemat takiego urządzenia piorunochronowego przedstawiono na rys. 9.
Rys. 9. Piorunochron
Drugi (mniej pewny) sposób zabezpieczenia wiatraka przed piorunem jest znacznie prostszy i polega na umieszczeniu zwodu piorunochronowego na oddzielnym i odpowiednio wysokim słupie, ustawionym w pobliżu wiatraka. Przyjmuje się zwykle, że piorunochron taki zabezpiecza przed uderzeniem pioruna przestrzeń zawartą w stożku o wysokości i promieniu podstawy równym wysokości słupa.
Seria wiatraków (młynów) WIME
W byłym ZSRR opracowano do seryjnej produkcji serię znormalizowanych wiatraków (młynów) typu WIME.
Rys. 1. Młyn wietrzny typu WIME: 1-wirnik, 2-wał główny, 3-głowica, 4 i 5-koła przekładni, 6-rama głowicy, 7-wodzidło młyna, 8-wał pionowy, 9-wieża, 10-budynek młyna, 11-żarna, 12-podstawa, 13 i 14-koła przekładni dolnej
Wirnik silnika ma cztery łopatki z profilem pół-opływowym. Wał główny nachylony jest do poziomu pod kątem 5-8°, ze względu na pochylenie nóg wieży. Uruchomienie, zatrzymanie silnika oraz zabezpieczenie przeciwburzowe odbywa się przez obrót głowicy za pomocą ręcznego wodzidła. Wodzidło składa się z trzech żerdzi. W obudowanej dolnej części wieży drewnianej poniżej zasięgu łopatek znajduje się pomieszczenie młyna.
Rys. 2. Uniwersalny typ młyna wietrznego WIME D-16. Średnica koła D = 16, ilość łopatek i = 4, szerokość łopatki b=2 m, moc Nu=25 KM przy wietrze 8 m/sek, sprawność=0,30, wyróżnik szybkobieżności=2,9, obroty=26 obr/min.
Nastawienie głowicy do kierunku wiatru odbywa się za pomocą specjalnej przekładni.
Wirniki tych silników składają się przeważnie z 4-ch łopatek umocowanych na wale głównym. W ramionach piasty wiercone są otwory pod odpowiednimi kątami do płaszczyzny obrotu; w otworach zamocowuje się żebra tworzące szkielet łopatki. Długie ramiona mogą się składać z dwóch lub trzech części (rys. 3).
Rys. 3. Dźwigar wirnika składany z dwóch lub trzech części
Żebra wzajemnie połączone podłużnymi listwami tworzą kratownicę łopatki, którą w starych konstrukcjach kryto płótnem żaglowym malowanym farbą olejną. Nowsze kratownice łopatek wirnika pokryte są deseczkami grubości około 6 mm. Pokrycie łopatki jest całkowite i powinno być dostatecznie szczelne, bez prześwitów i szczelin, które ujemnie wpływają na sprawność wirnika.
Kąty zamocowania żeber na danej średnicy powinny być jednakowe we wszystkich łopatkach. Wyznaczenie i wiercenie otworów w dźwigarach odbywa się na kozłach za pomocą kątomierzy i specjalnych przyrządów (rys. 4 i 5). Dźwigary łopatek wykonane są z równych, suchych sosnowych belek i powinny być wyważone.
Kąty ustawienia żeber stosowane w znormalizowanych silnikach wietrznych typu WIME zestawione są w poniższej tabelce:
Średnica wirnika [m] Rozstęp między żebrami [mm] Kąty umocowania żeber w stopniach Numer żebra licząc od wału l 2 3 4 5 6 7 8 9 8 430 43 35 28 22 17 13 11 10 – 10 480 43 36 29 23 18 15 12 11 10 12 580 43 36 30 24 18 15 12 11 10
Poniżej podano wymiary głównych części wirnika typu WIME w mm:
Części wirnika Średnica wirnika w m 8 10 12 Szerokość łopatki, długość iglic 1200 1500 1800 Odległość osi dźwigara od krawędzi natarcia 400 500 600 Odległość pierwszego żebra od osi 800 1000 1200 Grubość żebra – z przodu 40 X 55 42 X 60 45 X 65 Grubość żebra – z tylu 38 X 52 40 X 55 43 X 60 Długość desek pokrycia 3300 4100 4900 Grubość desek pokrycia 6 6 6 Wymiary przekroju dźwigara 120 X 240 130 X 260 160 X 320
Żebra wykonane są z suchych sosnowych desek 50 mm i zakończone są stożkowo, co umożliwia ustawić żebro, o ile wiercenie wykonano wadliwie, za pomocą klinów pod właściwym kątem. Kliny po umocowaniu przybija się gwoździami do żebra.
Rys. 4. Schemat wzorników do kontroli obróbki łopatki wirnika
Rys. 5. Wzornik ustawienia łopatki
Głowica młyna WIME zbudowana iest na ramie (rys. 6) składającej się z dwóch belek podłużnych i dwóch poprzecznych, na których umocowane są łożyska wału poziomego i pionowego.
Rys. 6. Głowica młyna WIME-D-16
Od dolnej strony ramy umocowana jest obręcz, która spoczywa na rolkach obręczy przytwierdzonej do wieży.
Konstrukcja poszczególnych części silników wietrznych dostosowanych do młynów jest przeważnie oparta na tych samych rozwiązaniach.
Wał wykonany jest z pełnego kloca dębowego o średnicy 550 mm. Łożysko przednie jest żeliwne i posiada zbiornik oleju, z którego smar podawany jest czerpakiem, umocowanym do przedniej części czopa, zaopatrzonego na powierzchni w stalowe listewki (rys. 7).
Rys. 7. Przednie łożysko wału głównego
Lepsze rozwiązanie przewiduje łożyska rolkowe (rys. 8). Pierścień naciągnięty na wał toczy się na dwóch rolkach, których osie podparte są w łożyskach rolkowych.
Rys. 8. Przednie łożysko rolkowe wału głównego
Łożysko tylne – kulkowe promieniowo-oporowe, umocowane jest w kadłubie żeliwnym (rys. 9) przytwierdzonym do ramy czteroma śrubami.
Rys. 9. Tylne łożysko kulkowe wału głównego
Przekładnia w konstrukcji drewnianej jest normalnym rozwiązaniem stosowanym w młynach wietrznych (rys. 10 a, b).
Rys. 10. Przekładnie w konstrukcji drewnianej: a) górna, b) dolna; c) rolkowa podstawa głowicy; d) schemat mechanizmu obrotu głowicy.
Stosunek przełożenia górnej pary kół 1:3, dolnej pary 1:2,34. Całkowite przełożenie wynosi 1:7.
Rolkowa podstawa głowicy składa się z 16 rolek oporowych poziomych i 8 rolek kombinowanych z rolek poziomych i pionowych (rys. 10 c).
Mechanizm obrotowy głowicy (rys. 10 d) działa w sposób następujący: z wału pionowego 1, na którym umocowane jest cierne koło stożkowe 2 współpracujące z kołem 3 przenosi się ruch na wał poziomy 4. Z końca tego wału, za pomocą kół stożkowych 5 i 6 obracany jest wal pionowy 7. Obrót wału 7 za pośrednictwem pary kół walcowych o zębach prostych przekazywany jest na koło 9, które zazębia się wewnętrznie z zębatką przymocowaną do obręczy głowicy i powoduje jej obrót. Koła cierne 2 i 3 można włączyć lub wyłączyć za pomocą dźwigni 10. Ręczny mechanizm łańcuchowy 11 i 12 służy do ustawienia wirnika silnika do kierunku wiatru. Urządzenie umożliwia samoczynne zmiany położenia wirnika, względem kierunku wiatru w przypadku burzy. Kola cierne 2 i 3 nie dają zupełnej pewności; działają dobrze, gdy opory obrotu głowicy nie przekraczają pewnej wielkości. W przeciwnym przypadku zachodzi ślizganie się drewnianych kół, co może nawet spowodować zapalenie i grozi pożarem. Dlatego w nowszych konstrukcjach drewniane koła tarciowe zastąpiono stożkowymi kołami zębatymi 1 : 2 (małe kółko na wale pionowym). Rozwiązanie takie wymaga włączania kół w stanie spoczynku, względnie za pośrednictwem specjalnego sprzęgła, łączącego części dzielonego wału 4.
Wieża silnika WIME D-16 zbudowana jest na 8-nogach (rys. 11) co daje dużą odporność na działanie momentu skręcającego i umożliwia przybliżenie wirnika do łożyska przedniego.
Rys. 11. Wieża drewniana ośmiokątna
WIME D-16 z 1945 r. (rys. 12) zastosowano do młyna, zbudowanego w kształcie cylindrycznym z cegły. Maszyny młyńskie rozmieszczone były na I i II piętrze; na parterze jest odbiór mąki. W celu wykorzystania silnika wiatrowego do napędu różnych maszyn rolniczych istnieje dodatkowa przekładnia z wyprowadzonym z parteru na zewnątrz kołem pasowym. Na III piętrze znajdowała się prądnica i akumulatornia, które służyły do oświetlenia młyna. Regulacja obrotów odbywała się za pomocą poprzecznie umieszczonych hamulców aerodynamicznych, które pod działaniem sił odśrodkowych ustawiały się prostopadle do kierunku prędkości obwodowej.
Rys. 12. Udoskonalony młyn wietrzny typu WIME D-16
Młyny i młynki, wiatraki do mielenia zboża. Młynarze i rody młynarskie Ziemi Koneckiej, Opoczyńskiej, Przedborskiej, Przysuskiej – od średniowiecza do XXI wieku
Końskie, ul. Gimnazjalna, 1942 lub początek 1943 (zima).
Przed młynem: pierwszy od lewej Michał Ksyk (w lecie 1943 wywieziony do Oświęcimia skąd nie wrócił, w środku z cygarem Konstanty Miodowicz (zarządca młyna).
Konstanty Miodowicz (senior) prowadził jeszcze w czasie okupacji sklep rowerowy na ul. Kilińskiego (dzisiejsza ul. Łazienna). Foto. z kolekcji rodzinnej Andrzeja Grabarczyka.
Leksykon miejscowości i nazwisk
Anulin
Młyn wodny, Anulin (biała łąka) gmina Pianów [Powiat konecki 1905]
Barak
St. Sokolnicki, młyn wodny, osiadłość gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Baran
Młyn wodny, gmina Miedzierza [Powiat konecki 1905]
Barycz
Lipski Mosiek wieś Barycz [Rocznik adresowy Królestwa Polskiego na rok 1902]
Własność skarbu państwa, młyn wodny, gmina Gowarczów [Powiat konecki 1905]
Lipski M. A., młyn, poczta Końskie [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Lipski, młyn turbinowy, produkuje na dobę 200 m3 [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Księga metrykalna z archiwum kościelnego w Końskich od 1599 roku.
Księga bardzo dobrze zachowana, oprawna w skórę, wąskiego formatu, liczy 594 karty.
W akcie nr 1 wspomniana jest Zofia Gołochoieiowa de „Kornicki młyn”.
Foto. KW.
Białaczów
Markowicz M. Natkański T. Plater hr. Zygmunt [Księga adresowa Polski 1926/27]
Błanków
St. Wielowiejski, młyn wodny, gmina Niekłań [Powiat konecki 1905]
Borkowice
Dembiński M. Matynia A. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Borohiewskie
Józef Pękalamłyn wodny, folwark gmina Czermno [Powiat konecki 1905]
Borowiec
Młyn wodny, gmina Gowarczów [Powiat konecki 1905]
Chlewiska
Wiatrak i młyn wodny [Powiat konecki 1905]
Chustki
Stawowski i inni, wiatrak, kolonia gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Chyby
Własność skarbu państwa, młyn wodny, gmina Miedzierza [Powiat konecki 1905]
Cieklińsko (Cieklińsk)
Młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Ciepła
Młyn wodny, gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Czarna
Spadkobierców hr. Tarnowskiego, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Tarnowski J. Sukcesorowie [Księga adresowa Polski 1926/27]
Czermno
Jaroszyński L. Jaroszyński W. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Czysta
Lejzor Blas, młyn wodny, gmina Gowarczów [Powiat konecki 1905]
Dalejów
Młyn wodny, własność skarbu państwa (?), leśna osiadłość gmina Bliżyn [Powiat konecki 1905]
Długosz
Młyn wodny, gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Dobromierz
Piotr Czaplicki, młyn wodny [Powiat konecki 1905]
Duraczów
Hr. J. Tarnowski, młyn wodny, [Powiat konecki 1905]
Dziebałtów
Koloniści, wiatrak, gmina Końskie [Powiat konecki 1905]
Drzewica
Rejscy Bracia młyn [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Winiarski Jan, młyn tartak [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Koziński J. (parowy) – [Księga adresowa Polski 1926/27]
Hejski A. (turbinowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Duraczów
Akt 24, karta18, wspomniany Jan młynarz z Duraczowa [Księga metrykalna od 1599]
Janiszewski F. Tarnowskiego hr. J. Sukcesorowie [Księga adresowa Polski 1926/27]
Dyszów
Karta 102, pod datą 9.12.1627 wspomniany jest Łukasz Kukla de Diszowsky młyn [Księga metrykalna od 1599]
Spadkobierców hr. Tarnowskiego, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Janiszewski A. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kacperski S. Szajnfarber I. Tarnowska A. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Dzibałtowski Młyn
Akt 6, karta 7, wspomniany Jan Kukiełka de Dzibałtowski Młyn [Księga metrykalna od 1599]
Fadziejówka Mała
Młyn wodny, gm. Borkowice [Powiat konecki 1905]
Faliszew
A. Ostrowski, młyn wodny [Powiat konecki 1905]
Fałków
Skoczylas Ant. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Fryszerka
Stanczerski Stan. młyn poczta Przysucha [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Gielniów
Sznajderman M. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Gilew
Młyn wodny, gm. Bliżyn [Powiat konecki 1905]
Gołofiej
Karta 76, pod datą 20.07.1622 wspomniany jest Jakób Gołofiej de młyn [Księga metrykalna od 1599]
Karta 147, 12.04.1644 wspomniany Albertus Molitoris de młyn Gołofhiej [Księga metrykalna od 1599]
Karta 415, wspomniany jest „Molindinum Plebanale Gołofiey” [Księga metrykalna od 1599]
Młyn wodny, osiadłość gmina Końskie [Powiat konecki 1905]
Tarnowska hr. Anna (wodny) Nałęczów [Księga adresowa Polski 1926/27]
Gowarczów
Kozłowscy F. i M. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Grzegorczyk A. Grzegorczyk F. Lipski Aron (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Goworek
Hr. K. Plater, młyn wodny, mała osiadłość gmina Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Górny Młyn
Karta 482, pod datą wrzesień 1681 wspomniany Wojciech Kukla de Górny Młyn [Księga metrykalna od 1599]
A. Słapczyński [Kalendarz Guberni Radomskiej 1903]
Mich. Jurkowski, młyn wodny, majątek gmina Duraczów [Powiat konecki 1905]
Posłuszny, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Greszczyn
Młyn wodny, gmina Ruda Maleniecka [Powiat konecki 1905]
Grodek
Mar. Dębińska, młyn wodny, folwark gmina Borkowice [Powiat konecki 1905]
Grodzisko
Król Józ. Stępień A. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Grzybów
Akt 11, karta 2, wspomniany„filius molendinatoris” de Grzybów [Księga metrykalna od 1599]
Karta 118, pod datą 18.11.1632 wspomniany jest Andrzej Młynarz de Grzybów [Księga metrykalna od 1599]
Spadkobierców hr. Tarnowskiego, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Gustawów
Młyn wodny, kolonia gmina Czermno [Powiat konecki 1905]
Gwarek
Białorybski R. młyn poczta Przysucha [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Idzikowice
Stańczykowski Jan, młyn, poczta Opoczno [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Januchta gm. Borkowice
Wiatrak [Powiat konecki 1905]
Kamienna
Ożdżeński I, młyn z popędem mechanicznym [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Ożdżeński II, młyn z popędem mechanicznym [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Młynarskie przybory Ratajczyk J. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Ożdżeński A. (motorowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Ożdżeński W. Prawa W. (motorowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kamionka
St. Wielowiejski, młyn wodny, gmina Niekłań [Powiat konecki 1905]
Kawy
Młyn wodny, gm. Borkowice [Powiat konecki 1905]
Kłucko
Mozes Urlych, wiatrak, gmina Miedzierza [Powiat konecki 1905]
Kochanów
Hr. K. Plater, młyn wodny, gmina Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Koczwara
Karta 44 wspomniany jest Jan Jandula de Koczwarzin młyn [Księga metrykalna od 1599]
Karta 96, pod datą 17.11.1626 wspomniany jest Andreas Koczfara de młyn [Księga metrykalna od 1599]
Kołoniec
Młyn wodny, gmina Ruda Maleniecka [Powiat konecki 1905]
1925 Dobrzański, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Końskie, ul. Gimnazjalna.
Wnętrze młyna przed rozbiórką.
Foto KW.
Końskie, ul. Gimnazjalna, niszczejący młyn.
Rysunek Paweł Kałwiński.
Końskie
Piżyc, młyn z popędem mechanicznym [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Piżyc M. (parowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Małachowskich Szajnfarber I. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Ziókowski S. (wiatrak) Końskie gmina
Kościeliska
Hr. J. Tarnowski, Kościeliska browary folwark gmina Duraczów [Powiat konecki 1905]
Królewiec
Lenka J.[Księga adresowa Polski 1926/27]
Kornica
Akt 1, karta 1, wspomniana jest Zofia Gołochoieiowa de Kornicki młyn [Księga metrykalna od 1599]
Akt 24, karta 12, wspomniana Agnes Gołochwieiowa de Kornicki młyn [Księga metrykalna od 1599]
Chil Szwarcberg, młyn wodny, gmina Końskie [Powiat konecki 1905]
Kasperski, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Królewiec
Dwa młyny wodne, Królewice gmina Miedzierza [Powiat konecki 1905]
Lenka J. [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kwas
Młyn wodny [Powiat konecki 1905]
Lasek
Wiatrak, gmina Radoszyce [Powiat konecki 1905]
Lelitków
Młyn wodny, gmina Niekłań [Powiat konecki 1905]
Lipa
Towarzystwo Akcyjne Ruda Maleniecka, młyn wodny, gmina Ruda Maleniecka [Powiat konecki 1905]
Machory
Baliński I. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Cer W. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Głbała J. (wodny) Baliński I. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Maciejewski A. (wodny) Baliński I. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Pol. S. (wodny) Baliński I. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Przygodzka Z. (wodny) Baliński I. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Marywil
Młyn wodny, folwark gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Mendralów
Młyn wodny, osiadłość gmina Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Miedzierza
Jankowskich, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Mnin
Spirytus, młyn z popędem mechanicznym [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Spirytys W. (parowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Mniów
Morzywół
Młyn wodny, gmina Gowarczów [Powiat konecki 1905]
Ferensztein i Marjański, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Mrowina
Karol Czaplicki, młyn wodny, gmina Dobromierz [Powiat konecki 1905]
Nadolne
Młyn wodny, gmina Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Nałęczów
Hr. J. Tarnowski, młyn wodny, gmina Końskie [Powiat konecki 1905]
Spadkobierców hr. Tarnowskiego, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Niekłań Wielki
Roziński S. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Nieświn
Mateusz – akt 17, karta 3, wspomina młynarza Mateusza z Nieświńskiego młyna i Zofię Królową z Nieświnia, ponownie 1608 karta 51 – pod datą 8.01.1608 wspomniany jest Mateusz Młynarz de Nieświeński młyn [Księga metrykalna od 1599]
Nieznamierowice
Piwowscy Bracia młyn, poczta Drzewica [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Nosalewice
M. Barankiewicz, młyn wodny, gmina Przedbórz [Powiat konecki 1905]
Ojrzeń
A. Krasiński, młyn wodny, mała osiadłość gmina Skotniki [Powiat konecki 1905]
Papiernia
A. Krasiński, młyn wodny, mała osiadłość gmina Skotniki [Powiat konecki 1905]
Petrykozy
„Petrykozy” młyn, Zygmunt hr. Broel-Plater, poczta Opoczno [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Piasek (Piaski)
Młyn wodny, gmina Duraczów [Powiat konecki 1905]
Spadkobierców hr. Tarnowskiego, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Pijanów
Zamoyski hr. Władysław (parowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kowalski J. Smolny J. Wejman A. (wiatrak) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Pilczyca
Hr. W. Zamojski, młyn wodny, gmina Pianów [Powiat konecki 1905]
Pilny Młyn
Akt 17, karta 21, wspomina Mateusz Mączka de Pilny Młyn [Księga metrykalna od 1599]
Piskorzeniec
J. Zagorowska, młyn wodny, folwark gmina Góry Mokre [Powiat konecki 1905]
Plenna
Wendel Josek i Izaak wieś Plenna [Rocznik adresowy Królestwa Polskiego na rok 1902]
Rosen (młyn parowy) [Kalendarz Guberni Radomskiej 1903]
Pleńskowice
Mik. Afanasjew, młyn wodny, folwark gmina Czermno [Powiat konecki 1905]
Podgórze
S-wie Cholewińskiego, młyn wodny, mała osiadłość gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Przedbórz
Gross i Bielecki, młyn z popędem mechanicznym [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Barankiewicz M. Gaj. J. Przedbórz gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Bielecki J. i Gros W. (motorowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Goldman Boruch i Machuderski Józef (motorowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Marmursztajn Dawid (parowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Szkop Stan [Księga adresowa Polski 1926/27]
Przysucha
Bar A. dzierż (wodny) Przysucha gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Dembińskiego H. Sukcesorów (wodny) Przysucha gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Dembińska Z. (walc) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Gotlib P. Gotlib H. Przysucha gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Miedziński Mich. (wodny) Przysucha gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Stefański F. dzierżawca) (wodny) Przysucha gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Radoska
Młyn wodny, gmina Grodzisko [Powiat konecki 1905]
Radoszyce
Rosen Sz. młyn Radoszyce, Ruda Maleniecka [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Gordowski A. (P.P.) wiatrak [Księga adresowa Polski 1926/27]
Gozdowski A. Pawlikowski S. Rojtman [Księga adresowa Polski 1926/27]
Rączki
Dwa młyny wodne, gmina Dobromierz [Powiat konecki 1905]
Rogów
Dwa młyny wodne, gmina Duraczów [Powiat konecki 1905]
Romanów
Młyn wodny, mała osiadłość gm. Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Ruda Białaczowska
Ferensztajn K. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Ruda Maleniecka
Towarzystwo Akcyjne Ruda Maleniecka, młyn wodny [Powiat konecki 1905]
Jankowskich, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Rusinów
Hr. K. Plater, młyn wodny, gm. Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Ruski Bród
Mar. Dębińska, młyn wodny, gm. Borkowice [Powiat konecki 1905]
Ruszkowice
Młyn wodny, gm. Borkowice [Powiat konecki 1905]
Sadek
Wiatrak, gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Skarżysko
Ojrzewski młyn parowy, poczta Skarżysko [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Skarżysko Książęce
Gładysz (wiatrak) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Skarżysko Kościelne
Bilski J. Górecka Maria Wiatr [Księga adresowa Polski 1926/27]
Skórkowice
Fula J. i Zyfert B. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Skronina
Śliwiński W. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Skrzynno
Krajewska K. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Skrzyńsko
Janicki Józef (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Janik A. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kozłowski P. Orłowski A. Snopczyński J. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kozłowski A. Mianowicki A. Mirecka Fr. Świątczyński J. Tamporek A. Wijatkowski J. (wiatrak) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Smyków
Młyn wodny, gmina Miedzierza [Powiat konecki 1905]
Wolski, młyn z popędem mechanicznym, gmina Czermno [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Końskie. Stary Młyn, dobra hr.Tarnowskich, około 1880 roku. Autor fotografii: Józef Grodzicki (1854-1939). Właściciel fotografii: Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. DI 38320 (FBC). Fotografia (16,5 x 19,3) naklejona na kartonie o wymiarach 23,8 x 32. Na kartoniku są zapiski: na dolnym marginesie druk: Niekłań [przekreślone] | Dobra Jaśnie Wielmożnego Hr. Ludwika Platera [przekreślone i dopisane ołówkiem:] Tarnowskiego | zwane Stary Młyn. Ponadto sygnatura druk: Zakład Fotograficzny J. Grodzicki w Radomiu.
Stary Młyn
Jan – akt 36, karta 5, wspomniany jest młynarz Jan ze Starego Młyna [Księga metrykalna od 1599]
Stanisławów
Młyn wodny, gmina Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Sudoł
Młyn wodny, leśna osiadłość gmina Borkowice [Powiat konecki 1905]
Sworzyce
Andruszkiewicza F. Sukcesorowie (parowy) (B) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Deja P. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Ryniecki W. (wodny) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Rybiałek A. (wiatrak) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Szabelnia
Młyn wodny, gmina Duraczów [Powiat konecki 1905]
Spadkobierców hr. Tarnowskiego, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Szarbsko
J. Kosińska, młyn wodny, gmina Skotniki [Powiat konecki 1905]
Szydłowiec
Kurländer, młyn z popędem mechanicznym [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Augustyniak W. (wodny) Szydłowiec gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Blumfeld N. i Bryks S. (wodny) Szydłowiec gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Czerscy J i W. (wodny) Szydłowiec gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Kurländer i Warszawski (parowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Pinkiel A. (parowy) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Rozencwajg I dzierż. Skórkiewicz F. (wodny) Szydłowiec gmina [Księga adresowa Polski 1926/27]
Szynkarka
Józef Gluza, młyn wodny, gmina Szydłowiec [Powiat konecki 1905]
Świnna
Weinert Karol, młyn, poczta Opoczno [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Turowice
Jan Cel, młyn wodny, gmina Czermno [Powiat konecki 1905]
Ubyszów
Młyn wodny, gm. Bliżyn [Powiat konecki 1905]
Wandów
Mokiejewski, młyn wodny, gmina Chlewiska [Powiat konecki 1905]
Szmerdroszer M. młyn, poczta Szydłowiec [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Wawrzynów
Mar. Dębińska, młyn wodny, gmina Borkowice [Powiat konecki 1905]
Widoma – Przedbórz
Wiatrak, Widoma – przedmieście Przedborza [Powiat konecki 1905]
Witków
Lejzor Blas, młyn wodny, mała osiadłość [Powiat konecki 1905]
Dobrzański, młyn wodny [Życie gospodarcze powiatu koneckiego, 1925]
Wólka Paprotnia
Młyn wodny, gmina Pianów [Powiat konecki 1905]
Zameczek
Drużbacki Aug. młyn poczta Opoczno [Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912]
Zbrojów
Gen M. Zyngier (?), młyn wodny, gm. Bliżyn [Powiat konecki 1905].
Żarnów
Krzywkowski i Pawłowski S. Wiśniewski B. Wiśniewski J. (wiatrak) [Księga adresowa Polski 1926/27]
Bibliografia
Księga metrykalna z archiwum kościelnego w Końskich od 1599 roku. Księga bardzo dobrze zachowana, oprawna w skórę, wąskiego formatu, liczy 594 karty. Wypisy z tej księgi wykonał Henryk Seweryn Zawadzki. Księga adresowa Polski dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa 1926/27, Warszawa. Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912. Rocznik adresowy Królestwa Polskiego na rok 1902. Kalendarz informacyjny Guberni Radomskiej na rok 1903, Radom 1903. Powiat konecki. Spis miast, gmin, osad, wsi i innych osiadłości (1905 i 1907). Stanisław Malanowicz, Życie gospodarcze powiatu koneckiego położonego w województwie kieleckim, od najdawnieszych czasów do obecnego, 1925. (maszynopis)
Młynarska poczta
Krzysztof Woźniak
1925Berner W. (wiatrak) [Księga adresowa Polski 1926/27]Poczytność artykułów o tematyce młynarskiej przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Nie dość, że w pięcioletnim epizodzie istnienia strony oba artykuły miały jedną z największej ilości odsłon, a i odzew czytelników był bogaty, zachęcający do dalszych prac nad tym tematem. Życzę zatem czytelnikom miłej lektury i współpracy w uzupełnianiu o informacje tego leksykonu. Na dzisiaj to ledwie szkielet, który wraz z czytelnikami wypełnimy treścią. Dodam, że celowo nie poruszam tematu kuźnic i młynów do przemiału glinki. Będą one stanowiły niejako osobne rozdziały historii, tym bardziej, że losy kuźnic często splatały się z losami młynów. Młyny w niektórych latach mełły zboże, a w następnych glinkę. Nie da się tego ściśle oddzielić.Otrzymałem korespondencję i fotografię (zamieściłem ją w leksykonie) od konecczanina Andrzeja Grabarczyka na temat młyna w Końskich na ul. Gimnazjalnej. Jeżeli można rozwinąć temat to serdecznie zapraszam.Kolega Paweł Kałwiński przysłał swój rysunek młyna ul. Gimnazjalna i fotografie z jego rozbiórki. DziękujęBardzo dziękuję za korespondencję Bogdanowi Stolarskiemu w sprawie młynów w Piasku i okolicy. Mam nadzieję na stałe pogłębianie tematu.Pan Adam Kijewski przesłał ciekawe informacje i dokumenty. Czy będzie mógł Pan opracować krótkie (a może rozbudowane?) noty dotyczące rodzinnych historii rodów młynarskich i samych młynów? Bardzo chętnie dołączę do leksykonu. Moja nieznajomość łaciny nie pozwala mi na swobodne czytanie przesłanych przez Pana dokumentów. Mam nadzieję publikować leksykon np. co kwartał i stopniowym rozszerzaniem tematu. Mam nadzieję na szeroki i długofalowy odzew czytelników strony. Być może powstanie kiedyś książka.
So you have finished reading the wiatrak do mielenia zboża topic article, if you find this article useful, please share it. Thank you very much. See more: Wiatrak, Młyn wiatrowy, Wiatrak do mielenia zboża, Stary wiatrak na sprzedaż, Jak działa młyn zbożowy, Wiatrak koźlak, Stary wiatrak, Stary wiatrak drewniany
