You are looking for information, articles, knowledge about the topic nail salons open on sunday near me klub sportowy z mielca krzyżówka on Google, you do not find the information you need! Here are the best content compiled and compiled by the https://toplist.guardianseattle.com team, along with other related topics such as: klub sportowy z mielca krzyżówka Klub piłkarski z Wrocławia, Klub piłkarski z Zabrza krzyżówka, Wytwórca drobnych przedmiotów krzyżówka, Klub piłkarski z torunia, Wytwórca drobnych przedmiotów sprzedawanych jako suweniry krzyżówka, Wytwórca porto, Kabłąk w siodle, Kolor krwi krzyżówka
PGE FKS Stal Mielec – polski klub piłkarski z siedzibą w Mielcu.
Table of Contents
Stal Mielec (piłka nożna) – Wikipedia, wolna encyklopedia
- Article author: pl.wikipedia.org
- Reviews from users: 10885
Ratings - Top rated: 3.2
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Stal Mielec (piłka nożna) – Wikipedia, wolna encyklopedia Updating …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Stal Mielec (piłka nożna) – Wikipedia, wolna encyklopedia Updating
- Table of Contents:
Spis treści
Historia[edytuj edytuj kod]
Sukcesy[edytuj edytuj kod]
Stadiony[edytuj edytuj kod]
Występy w rozgrywkach[edytuj edytuj kod]
Piłkarze Stali Mielec[edytuj edytuj kod]
Składy Stali Mielec[edytuj edytuj kod]
Trenerzy Stali Mielec[edytuj edytuj kod]
Działacze[edytuj edytuj kod]
Drużyny młodzieżowe Stali[edytuj edytuj kod]
Stal II Mielec[edytuj edytuj kod]
Muzeum Stali[edytuj edytuj kod]
Istotne mecze[edytuj edytuj kod]
Zobacz też[edytuj edytuj kod]
Przypisy[edytuj edytuj kod]
Bibliografia[edytuj edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj edytuj kod]
Menu nawigacyjne
klub z Mielca – hasło do krzyżówki
- Article author: krzyzowki123.pl
- Reviews from users: 23048 Ratings
- Top rated: 4.5
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about klub z Mielca – hasło do krzyżówki Krzyżówka. zagadka literowa polegająca na wpisywaniu odgadywanych haseł w rubryki krzyżujące się ze sobą. Krzyżówki mogą różnić się od siebie wielkością, … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for klub z Mielca – hasło do krzyżówki Krzyżówka. zagadka literowa polegająca na wpisywaniu odgadywanych haseł w rubryki krzyżujące się ze sobą. Krzyżówki mogą różnić się od siebie wielkością, … klub z Mielca – hasło do krzyżówki
- Table of Contents:
klub z Mielca • Hasło do krzyżówki • Krzyzowka.NET
- Article author: krzyzowka.net
- Reviews from users: 33754 Ratings
- Top rated: 4.8
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about klub z Mielca • Hasło do krzyżówki • Krzyzowka.NET Hasło „klub z Mielca” posiada 1 definicję do krzyżówki w słowniku. Opisy do hasła: Stal; …
- Most searched keywords: Whether you are looking for klub z Mielca • Hasło do krzyżówki • Krzyzowka.NET Hasło „klub z Mielca” posiada 1 definicję do krzyżówki w słowniku. Opisy do hasła: Stal; Hasło „klub z Mielca” posiada 1 definicję do krzyżówki w słowniku. Opisy do hasła: Stal; klub z mielca, klub z mielca krzyżówka, klub z mielca słownik, klub z mielca definicja, hasło krzyżówkowe klub z mielca, znaczenie hasła klub z mielca, klub z mielca hasło do krzyżówki, klub z mielca słownik krzyżówkowy
- Table of Contents:
Dodaj nowe hasło do słownika
Hasło do krzyżówki „klub z Mielca” w leksykonie krzyżówkowym
PIŁKARZE Z MIELCA – Krzyżówka
- Article author: polski-slownik.pl
- Reviews from users: 18125 Ratings
- Top rated: 4.6
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about PIŁKARZE Z MIELCA – Krzyżówka PIŁKARZE Z MIELCA – Krzyżówka · Sprawdź również inne opisy hasła: STAL · nie pasuje? Szukaj po haśle · się nie zgadza? Szukaj dalej · Hasło do krzyżówek – … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for PIŁKARZE Z MIELCA – Krzyżówka PIŁKARZE Z MIELCA – Krzyżówka · Sprawdź również inne opisy hasła: STAL · nie pasuje? Szukaj po haśle · się nie zgadza? Szukaj dalej · Hasło do krzyżówek – … Lista wszystkich opisanych haseł krzyżówkowych pasujących do opisu PIŁKARZE Z MIELCA.PIŁKARZE Z MIELCA, krzyżówka, hasła, do krzyżówek, krzyżówki, opis, definicja, słownik
- Table of Contents:
Sprawdź również inne opisy hasła STAL
nie pasuje Szukaj po haśle
się nie zgadza Szukaj dalej
Hasło do krzyżówek – podsumowanie
Definicje krzyżówkowe
PIŁKARZE Z MIELCA Dodaj komentarz (0)
stal – Hasło krzyżówkowe stal – Hasła i definicje do krzyżówek – eHasla.pl
- Article author: ehasla.pl
- Reviews from users: 8858 Ratings
- Top rated: 4.5
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about stal – Hasło krzyżówkowe stal – Hasła i definicje do krzyżówek – eHasla.pl Hasło do krzyżówki stal posiada definicję: ‘klub piłkarski z Mielca’. Sprawdź inne definicje krzyżówkowe hasła stal w największej bazie i leksykonie haseł … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for stal – Hasło krzyżówkowe stal – Hasła i definicje do krzyżówek – eHasla.pl Hasło do krzyżówki stal posiada definicję: ‘klub piłkarski z Mielca’. Sprawdź inne definicje krzyżówkowe hasła stal w największej bazie i leksykonie haseł … definicja, definicje, co to jest, czym jest, co znaczy, co oznacza, wyraz, słowo, krzyżówka, hasła krzyżówek, hasła, hasło, hasło krzyżówki, scrabble, literaki, słowa, wyrazyHasło do krzyżówki stal posiada definicję: ‘klub piłkarski z Mielca’. Sprawdź inne definicje krzyżówkowe hasła stal w największej bazie i leksykonie haseł krzyżówkowych i definicji online.
- Table of Contents:
Wyniki wyszukiwania
stal
klub piłkarski z Mielca
Hasło do krzyżówki na 4 liter – klub sportowy z Rzeszowa
- Article author: hasla-do-krzyzowek.pl
- Reviews from users: 40145 Ratings
- Top rated: 3.9
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Hasło do krzyżówki na 4 liter – klub sportowy z Rzeszowa klub sportowy z Rzeszowa · stal · z niej szyny · stal · produkt z huty · stal · pospolity stop · stal · piłkarze z Mielca. …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Hasło do krzyżówki na 4 liter – klub sportowy z Rzeszowa klub sportowy z Rzeszowa · stal · z niej szyny · stal · produkt z huty · stal · pospolity stop · stal · piłkarze z Mielca. Hasło do krzyżówki na 4 liter – klub sportowy z Rzeszowa
- Table of Contents:
Określenie hasła do krzyżwki
Hasło w krzyżówce lub liczba liter
Hasła
Definicje
See more articles in the same category here: https://toplist.guardianseattle.com/blog.
Stal Mielec (piłka nożna) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ten artykuł dotyczy klubu piłkarskiego. Zobacz też: Stal Mielec – listę artykułów dotyczących wielosekcyjnego klubu sportowego istniejącego w latach 1939–1997 oraz klubów o tej nazwie w innych dyscyplinach sportowych.
PGE FKS Stal Mielec – polski klub piłkarski z siedzibą w Mielcu. Został utworzony w 1939, do 1997 był jedną z wiodących sekcji klubu sportowego Stal Mielec. Po jego rozwiązaniu został samodzielnym klubem piłkarskim, przejmując po sekcji całą jej spuściznę. Dwukrotny mistrz Polski w sezonach 1972/73 i 1975/76, wicemistrz 1974/75, finalista Pucharu Polski 1975/76 oraz jeden z dwóch polskich ćwierćfinalistów Pucharu UEFA w historii (edycja 1975/76). W czasach świetności klubu, które przypadły na lata 70. XX wieku, grało w nim wielu reprezentantów Polski i innych czołowych piłkarzy.
Zgodnie z regulaminem Ekstraklasy Stal Mielec uprawniona jest do umieszczenia nad herbem białej gwiazdki symbolizującej dwukrotne wywalczenie Mistrzostwa Polski[3].
Dotychczasowe nazwy [ edytuj | edytuj kod ]
1939 – Klub Sportowy PZL Mielec
1946 – Robotniczy Klub Sportowy PZL Zryw Mielec
1948 – Związkowy Klub Sportowy Metalowców PZL Mielec
1949 – Związkowy Klub Sportowy Stal Mielec
1950 – Koło Sportowe Stal przy Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Mielec
1957 – Fabryczny Klub Sportowy Stal Mielec
1977 – Fabryczny Klub Sportowy PZL Stal Mielec
1995 – Autonomiczna Sekcja Piłki Nożnej FKS PZL Stal Mielec
1997 – Mielecki Klub Piłkarski Stal Mielec
1998 – Mielecki Klub Piłkarski Lobo Stal Mielec
1999 – Mielecki Klub Piłkarski Stal Mielec
2002 – Klub Sportowy Stal Mielec
2003 – Klub Sportowy FKS Stal Mielec
2018 – PGE FKS Stal Mielec
Jako sekcja klubu sportowego (1939–1997) [ edytuj | edytuj kod ]
1939–1945 – początek i okres wojny [ edytuj | edytuj kod ]
Sekcja piłki nożnej była jedną z dwóch pierwszych (obok sekcji siatkarskiej) w klubie PZL Mielec założonym w 1939. Skład drużyny został zbudowany z zawodników grających w innych mieleckich klubach oraz z pracowników Wytwórni Płatowców nr 2 PZL. W pierwszym rozegranym meczu zespół pokonał Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” Mielec stosunkiem bramek 4:1. Rozegrano jeszcze trzy mecze z Dzikovią Tarnobrzeg (2:1), Metalem Tarnów (3:1) i drużyną Fabryki Amunicji w Dębie (6:1). Planowany na wrzesień mecz z Okęciem Warszawa nie doszedł do skutku, gdyż rozpoczęła się II wojna światowa i zakazano jakichkolwiek rozgrywek sportowych. Jednak mecze odbywały się nielegalnie na błoniach za lasem komunalnym i w innych miejscowościach (m.in. Dębica, Kolbuszowa, Sandomierz). Jedyny oficjalny mecz został rozegrany z niemiecką jednostką wojskową i zakończył się wynikiem 1:2.
1945–1960 – B-klasa, A-klasa, II liga po raz pierwszy [ edytuj | edytuj kod ]
Oficjalna działalność została wznowiona po wojnie w 1945 pod nazwą RKS PZL „Zryw” Mielec. W 1946 zespół przystąpił do rozgrywek B-klasy, a w 1949 uzyskał awans do A-klasy dzięki pierwszemu miejscu w B-klasie.
Od początku lat 50. zaczęto budować drużynę która miała skutecznie powalczyć o awans do II ligi, czemu sprzyjał rozwój WSK zatrudniającego sportowców na korzystnych warunkach. W czerwcu 1950 drużyna po raz pierwszy wyjechała na zgrupowanie poza Mielec – do Spały. Mimo 1. miejsca w A-klasie w sezonie 1950, w rozgrywkach o II ligę zespół zajął 3. miejsce i z awansem trzeba było jeszcze poczekać. Przełomem okazał się rok 1954, kiedy drużyna zajęła 1. miejsce w swojej grupie A-klasy i awansowała do ligi międzywojewódzkiej rzeszowsko–lubelskiej (utworzonej w wyniku reformy rozgrywek). Zdobyła także Zimowy Puchar Miast.
W 1955 zespół zajął 1. miejsce w lidze międzywojewódzkiej awansował do rozgrywek o awans do II ligi. Zdobył w nich drugie miejsce i po meczu barażowym 20 listopada 1955 w Lublinie przeciwko Bzurze Chodaków (3:1), dzięki 3 bramkom Helmuta Tobolika, awansował do II ligi. W kolejnym sezonie po wielu trudach zespołowi udało się utrzymać (ostatecznie zajął 11. miejsce wśród 14 zespołów). Został także rozegrany pierwszy mecz z zagranicznym pierwszoligowcem Tatranem Prešov (Słowacja) (0:0).
W sezonie 1957 mielecki zespół był bardzo blisko pierwszego awansu do I ligi. M.in. dzięki zatrudnieniu znanego trenera Michała Matyasa Stal została wicemistrzem II ligi ustępując jedynie Cracovii, do awansu zabrakło trzech punktów[4]. W następnych sezonach Stal nadal nie potrafiła awansować zajmując kolejno 3. i 6. miejsce.
1960–1967 – pierwszy raz w I lidze [ edytuj | edytuj kod ]
W sezonie 1960 udało się w końcu awansować do I ligi. Pierwszy mecz w I lidze został rozegrany 19 marca 1961 z ŁKS Łódź (1:1) na mieleckim stadionie przy dopingu ok. 15 tys. kibiców[5]. Z powodu nierównej formy i braku doświadczenia zespół z trudem uratował się w sezonie 1961 przed powrotem do II ligi. Nie udało się to w kolejnym sezonie i zespół spadł do II ligi. W tym sezonie Stal otrzymała puchar PZPN za 1. miejsce w klasyfikacji fair play.
Aby uskutecznić powrót do I ligi, dokonano wzmocnień w postaci sprowadzenia kilku zdolnych piłkarzy ze Śląska i Krakowa, powrócił także renomowany trener Michał Matyas. Nie dało to jednak oczekiwanych rezultatów i w sezonach 1962/63, 1963/64, 1964/65 oraz 1965/66 Stal zajmowała słabe miejsca, kolejno 10., 12., 8., 7., aż do zupełnego załamania w sezonie 66/67, kiedy to zajęła 14. miejsce i spadła do III ligi.
Dobrze wiodło się mieleckim juniorom, którzy w 1964 zdobyli wicemistrzostwo Polski.
1967–1972 – powrót do I ligi [ edytuj | edytuj kod ]
W sezonie 1967/68 powrót do II ligi jeszcze się nie udał, jednak w kolejnym sezonie zarząd postawił drużynie za cel zdobycie awansu na 30-lecie klubu. Poprawa gry i postępy własnych wychowanków zadecydowały o awansie w sezonie 1968/69. Do zespołu sprowadzono młodego śląskiego trenera Andrzeja Gajewskiego, który z mielecką drużyną zdecydowanie wygrał drugoligowe rozgrywki, wyprzedzając drugi w tabeli Star Starachowice o 7 punktów[6]. Rozpoczął się marsz na szczyty polskiego futbolu. Potencjał drzemiący w piłkarzach Stali pokazał mecz sparingowy rozegrany 23 lutego 1969 z ówczesnym mistrzem Polski Ruchem Chorzów, wygrany 5:0. Sukces powtórzono w następnym sezonie i Stal awansowała z 2. miejsca do I ligi.
Ponownie sukcesy odnosiła drużyna juniorów zdobywając w 1968 i 1969 3. miejsca w kraju.
W dniach 20–22 lipca 1969 rozegrano turniej z okazji XXX–lecia klubu Stal Mielec. W turnieju uczestniczyły drużyny Dynamo Berlin (NRD, I liga), Erzsebeti Vasas TK Budapest (Węgry, II liga), Stal Rzeszów i Stal Mielec. Turniej wygrali mielczanie.
Sezon 1970/71 zespół ukończył na 10. miejscu co pozwoliło mu utrzymać się w I lidze, a w pamięć zapadł kibicom inauguracyjny mecz z Wisłą Kraków wygrany 5:2.
W lutym 1971 drużyna udała się na obóz szkoleniowy do azjatyckiej części ZSRR. Podczas wyjazdu trwającego 17 dni piłkarze odwiedzili Aszchabad w Turkmenistanie, Duszanbe w Tadżykistanie i Frunze w Kirgistanie, rozgrywając 4 spotkania towarzyskie[7], m.in. ze Spartakiem Moskwa.
W czerwcu i lipcu 1971 Stal Mielec uczestniczyła także pierwszy raz w międzynarodowych rozgrywkach o Puchar Lata (Intertoto), w którym zajęła pierwsze miejsce w grupie wygrywając wszystkie mecze[8]. Rok później mielczanie ponownie wystąpili w Pucharze Lata, jednak zajmując 3. miejsce nie powtórzyli sukcesu[9] (więcej w artykule Stal Mielec w europejskich pucharach).
W sezonie 1971/72 zanotowano postęp, kończąc rozgrywki na miejscu 5. Pierwszym mielczaninem w reprezentacji Polski został Grzegorz Lato.
1972/1973 – I mistrzostwo Polski [ edytuj | edytuj kod ]
Sezon 1972/73 był sezonem szczególnym, gdyż Stal zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza Polski, a Grzegorz Lato został królem strzelców. Sukces osiągnięto dzięki wielu znakomitym piłkarzom grającym wówczas w drużynie oraz (jedynemu w historii drużyny) zagranicznemu trenerowi Karolemu Kontha (Węgry). Wiele meczów udało się wysoko wygrać, nie tylko u siebie, ale również na wyjeździe.
Jako mistrz, drużyna zadebiutowała w Pucharze Europy, jednak odpadła w pierwszej rundzie po pojedynku z jugosłowiańską Crveną Zvezdą Belgrad. W reprezentacji coraz większą rolę zaczęli odgrywać mieleccy piłkarze, a jedną z najsłynniejszych bramek w historii polskiej piłki – bramkę w meczu Polska–Anglia, dającą Polakom awans do MŚ’74 – strzelił pochodzący z Rzeszowa Jan Domarski, po akcji dwóch innych mielczan – Henryka Kasperczaka i Grzegorza Laty.
1973–1975 – nadal u szczytu, MŚ’74, PUEFA [ edytuj | edytuj kod ]
W kolejnym sezonie mielczanie utrzymali wysoki poziom i zajęli 3. miejsce po ciężkiej walce ze śląskimi drużynami. Z pamiętnych meczów wygrano z ŁKS Łódź 7:0 oraz ze Śląskiem Wrocław 5:0 na ich terenie.
1974 był rokiem Mistrzostw Świata w Niemczech, gdzie Polacy wywalczyli 3. miejsce, a piłkarze Stali mieli w tym swoją zasługę (trójka Lato, Kasperczak, Domarski). Ponadto Grzegorz Lato został wtedy jedynym polskim królem strzelców na Mistrzostwach Świata trafiając do bramki 7 razy.
W czasie wakacji w 1974 zorganizowano pierwszy Turniej z okazji święta 22 lipca w dniach 20–22 lipca. Impreza stała się cykliczna i rozgrywano ją z małymi przerwami do pierwszej połowy lat 90., a także w ramach obchodów 65-lecia klubu w 2004 (więcej: turnieje z okazji święta 22 lipca). Na pierwszą edycję Stal zaprosiła Tatran Preszów, Karpaty Lwów i Gwardię Warszawa. Ostatecznie gospodarze zajęli w imprezie trzecie miejsce[10]. Miesiąc później Stal wystąpiła w VI turnieju Ciudad de Palma de Mallorca na Majorce, zastępując Spartak Moskwa. W turnieju zagrały także FC Barcelona, Real Palma de Mallorca i Austria Wiedeń. Po pokonaniu Realu Palma de Mallorca 2:0, w finale po zaciętym meczu Stal uległa Barcelonie 1:2[11].
Po mistrzostwach nastąpił kolejny udany dla mielczan sezon, w którym wywalczyli oni wicemistrzostwo Polski. Grzegorz Lato kontynuował swoją strzelecką passę, ponownie zdobywając tytuł króla strzelców I ligi.
W roku 1975 rozegrano także wiele spotkań międzynarodowych. Jako wicemistrz Polski, Stal uczestniczyła w Pucharze UEFA, eliminując kolejno duński Holbæk B&I, enerdowską Carl Zeiss Jena i czechosłowacką Inter Bratysława, dzięki czemu awansowała do ćwierćfinału tych rozgrywek. Poza tym odbyły się towarzyskie spotkania z reprezentacją Buenos Aires (2:3) i Estudiantes La Plata (2:1) w Argentynie oraz z Girondins Bordeaux (1:2) i Merignac (4:0) we Francji.
1975/1976 – II mistrzostwo Polski, mecze pucharowe, IO’76 [ edytuj | edytuj kod ]
W kolejnym sezonie skład niewiele się zmienił, a trenerem został Edmund Zientara. Walka o mistrzostwo była bardzo zacięta i toczyła się do ostatniej kolejki między 4 zespołami. Stali udało się pokonać konkurentów i swoje mistrzostwo przypieczętowała w ostatniej kolejce zwycięstwem z ROW Rybnik na wyjeździe (5:2). Szlagierem sezonu okazał się mecz z Legią Warszawa wygrany u siebie 6:0.
Równie dobrze wiodło się mielczanom w Pucharze Polski, w którym dotarli aż do finału. Po pokonaniu BKS Bielsko, Włókniarza Łódź, Odry Opole i GKS Jastrzębie, w meczu finałowym rozegranym 1 maja 1976 w Warszawie lepszy okazał się Śląsk Wrocław wygrywając 2:0[12][13].
Wiosną 1976 został dokończony Puchar UEFA, jednak mielczanie nie sprostali w ćwierćfinale Hamburgerowi SV (RFN) i po remisie 1:1 w Hamburgu, zostali pokonani 0:1 w Mielcu i odpadli z dalszych rozgrywek. Nie zmienia to jednak faktu, że dotarcie do tego szczebla rozgrywek było bardzo dużym osiągnięciem. Jesienią odbyły się mecze Pucharu Europy. W I rundzie Stal Mielec zmierzyła się ze słynnym Realem Madryt (Hiszpania), było to dla Mielca wielkie wydarzenie. Po dwóch wyrównanych, ale przegranych meczach (1:2 w Mielcu i 0:1 w Walencji), mielczanie musieli uznać wyższość Hiszpanów i odpadli z rozgrywek. Mecz w Mielcu, podobnie jak ten z Hamburgerem SV, oglądało ok. 40 tys. widzów. w 1976 odbyły się także Igrzyska Olimpijskie w Montrealu z których Grzegorz Lato i Henryk Kasperczak przywieźli srebrne medale.
1976–1982 – wzloty i upadki, kolejne mecze pucharowe [ edytuj | edytuj kod ]
W sezonie 1976/77 nastąpiły niewielkie zmiany w składzie. Do Nîmes Olympique odszedł Jan Domarski, ale zespół wzmocnili m.in. Henryk Jałocha, Marek Chamielec, Andrzej Demko oraz olimpijski król strzelców z Górnika Zabrze Andrzej Szarmach. Szefowie Górnika nie chcieli dopuścić do transferu, interweniować musiał PZPN, przez co Szarmach nie zagrał w pierwszych sześciu kolejkach ligi i dwumeczu z Realem. Po rundzie jesiennej, w której Stal zajęła 3. miejsce, z klubu odeszli Edward Bielewicz, Włodzimierz Gąsior i Ryszard Sekulski, a na ich miejsce przyszli Andrzej Banasik, Andrzej Gac, Stanisław Karaś i Edward Załężny, którzy jednak nie zrównoważyły strat. Po porażce w 22. kolejce zrezygnowano z usług trenera Zientary, a sezon jako pierwszy trener dokończył jego dotychczasowy asystent Alfred Gazda. Przetasowania w składzie i kilka innych czynników sprawiło, że Stal zagrała słabiej i nie obroniła tytułu z poprzedniego sezonu, ale mimo to zajęła niezłe 4. miejsce z dwupunktową stratą do wicemistrza[14].
W dniach 15–17 lipca 1977 odbyła się III edycja Turnieju z okazji 22 lipca. Przed rozpoczęciem pierwszego meczu uroczyście pożegnano odchodzących Ryszarda Sekulskiego (375 meczów w Stali, w tym 140 ligowych i 40 bramek) oraz Edwarda Bielewicza (114 meczów, w tym 52 ligowe)[15].
W kolejnym sezonie dokonano kolejnych wzmocnień, jednak można było zauważyć oznaki kryzysu, który spowodował zajęcie „dopiero” 8. miejsca w lidze.
W dniach 12 i 13 sierpnia 1978 Stal uczestniczyła w XIV edycji Trofeo Colombino w hiszpańskiej Huelvie. Turniej odbywał się między 4. a 5. kolejką polskiej ligi. W turnieju oprócz Stali udział wzięły hiszpańska Sevilla FC, rumuńskie FC Dinamo Bukareszt oraz gospodarz Recreativo Huelva. Pokonując w półfinale Sevilla FC i w finale FC Dinamo Bukareszt Stal zdobyła puchar. W mieleckiej drużynie za zgodą PZPN, oprócz 15 piłkarzy z podstawowego składu, zagrał także Marian Zalastowicz (strzelając nawet Sevilli zwycięską bramę), którego Stal wówczas zamierzała zakupić, jednak w końcu w wyniku braku porozumienia zainteresowanych klubów transfer nie doszedł do skutku. Rok później Stal wystąpiła w kolejnej edycji pucharu. Tym razem oprócz gospodarzy przeciwnikami było KSK Beveren i Real Betis. Po porażce w półfinale z gospodarzem, spadkowiczem z I ligi, w meczu o trzecie miejsce również przegrała, tym razem z mistrzem II ligi hiszpańskiej Realem Betis i ostatecznie zajęła ostatnie 4. miejsce (więcej w sekcji Stal w Trofeo Colombino)[16][17].
W sezonie 1978/79 Stal grała już bez jednego ze swoich najlepszych zawodników w historii – Henryka Kasperczaka, który przeszedł do FC Metz[18], ale pozyskano Włodzimierza Ciołka. Nastąpił powrót formy i ostatecznie mielczanie zajęli 3. miejsce tracąc tylko 3 punkty do mistrza. W I rundzie Pucharu UEFA Stal niespodziewanie nie potrafiła sobie poradzić z Århus GF z Danii i odpadła po remisie na wyjeździe i porażce na własnym terenie.
Sezony 1979/80 i 1980/81 to kolejne słabe lata. Stal Mielec zajęła w nich kolejno 13. i 9. miejsce. Po sezonie 1979/80 do KSC Lokeren odszedł Grzegorz Lato, Zygmunt Kukla przeszedł do ateńskiego Apollonu Smyrnis, a Andrzej Szarmach przeniósł się do AJ Auxerre. W sezonie 1981/82 nastąpiła przebudowa zespołu (zakupiono m.in. Dariusza Kubickiego). Mieleckiej drużynie udało się zająć 3. miejsce i zakwalifikować do Pucharu UEFA, jednak kolejny raz skończyło się na I rundzie. Mecze z belgijskim KSC Lokeren były wyrównane, oba zakończyły się remisem, lecz o awansie drużyny belgijskiej zadecydowała bramka strzelona w Mielcu. Na meczu w Mielcu po raz kolejny był nadkomplet publiczności – ok. 40 tys. kibiców.
W sezonie 1982/83 mimo silnego składu i ku zaskoczeniu piłkarskiego środowiska Stal grała bardzo słabo. Po dziewięciu słabych kolejkach w wykonaniu Stali, na stanowisku trenera Józef Walczak został zastąpiony przez Witolda Karasia. Jednak po rundzie jesiennej drużyna zajmowała ostatnie, 16. miejsce w tabeli, więc w rundzie wiosennej zespół poprowadził nowy trener Jacek Machciński. Po kolejnych słabych występach, czwartym z kolei w tym sezonie trenerem Stali został 8 maja 1983 Marian Kosiński, który w następnych pięciu meczach zdobył 9 na 10 możliwych punktów. Jednak to nie wystarczyło i Stal zajmując 15. miejsce została zdegradowana do II ligi[19].
W pierwszym sezonie w II lidze od 13 lat, po wielu roszadach (po degradacji wielu piłkarzy odeszło do innych klubów), Stal zajęła 3. miejsce i nie udało jej się powrócić do I ligi. Powiodło się to dopiero w następnym sezonie, kiedy drużyna zajęła 1. miejsce.
Po powrocie mielczanom szło bardzo źle i pomimo że w sezonie 1985/86 utrzymali się w I lidze zajmując 11. miejsce, to w sezonie 1986/87 nie udało się i po słabej postawie, kończąc rozgrywki na 15. miejscu Stal powróciła na 1 sezon do II ligi. Po dużych zmianach w drużynie (m.in. wprowadzenie kilku wychowanków i ponowne zatrudnienie Włodzimierza Gąsiora) mielczanie bez problemu zakończyli rozgrywki sezonu 1987/88 na 1. miejscu, przegrywając tylko dwa mecze na wyjeździe[20]. Drugą w tabeli Wisłę Kraków wyprzedzili o 8 punktów. Awansując, rozpoczęli swój ostatni jak na razie „pobyt” w ekstraklasie, który trwał 8 lat.
1988–1996 – I liga po raz ostatni [ edytuj | edytuj kod ]
Pierwszy sezon po powrocie do ekstraklasy był bardzo udany, odmłodzonej drużynie udało się zająć 5. miejsce. Stal wzięła także po raz trzeci udział w międzynarodowych rozgrywkach o Puchar Lata (Intertoto), ale mimo dobrej postawy, zajęła dopiero 3. miejsce w grupie (mając tyle samo punktów co jej zwycięzca Næstved z Danii, ale gorszy bilans bramkowy)[21].
W kolejnych sezonach mielczanom nie wiodło się już tak dobrze i w latach 1989–1992 zajmowali kolejno 11., 15. i 13. miejsce. W sezonie 1990/91 po zajęciu przedostatniego 15. miejsca od spadku uratowało ich pokonanie w barażach Miedzi Legnica (1:3 i 3:0). W sezonie 1991/92 nastąpiła duża przebudowa składu. Do klubu przyszli m.in. pierwsi w historii zagraniczni zawodnicy: Aleksiej Tierieszczenko z Antracytu Kirowks (Ukraina) i Siergiej Raliuczenko z Metallista Charków (Ukraina), wprowadzono wychowanków, m.in. Bogusława Wyparło. Na stanowisku trenera pojawiła się legenda mieleckiej piłki – Grzegorz Lato, a drugim trenerem został Janusz Białek stawiający pierwsze kroki jako szkoleniowiec. W kolejnym sezonie, po kilku wzmocnieniach i równej grze (m.in. remis na wyjeździe z Mistrzem Polski Lechem Poznań), udało się wywalczyć 6. miejsce[22].
Po sezonie do Olimpii Poznań odszedł trener Lato, jego miejsce zajął Witold Karaś z asystentem Krzysztofem Rześnym. Drużyna w sezonie 1993/94 grała coraz słabiej, po nieudanej rundzie jesiennej zmieniono trenera na Franciszka Smudę (debiutującego w roli trenera w Polsce), jego asystentem został Jan Złomańczuk, a kierownikiem drużyny Edward Oratowski, zatrudniono także menedżera Edwarda Sochę. Zakupiono Bogusława Cygana, Pawła Kloca i kolejnego obcokrajowca – Ołeksandra Spiwaka z Doniecka (Ukraina). 1 stycznia 1994 sponsorem i prezesem Autonomicznej Sekcji Piłki Nożnej został niemiecki przedsiębiorca Thomas Mertel. Dzięki tym zmianom mielczanie zagrali dobrą rundę wiosenną i wydostali się ze strefy spadkowej na 11. miejsce[23].
Na początku sezonu 1994/95 Stal została zaproszona do Norymbergi, gdzie rozegrała sparing z reprezentacją Kuwejtu i wygrała 1:0 po golu Daniela Konopelskiego. W lidze wiodło się znacznie gorzej i ostatecznie Stal zajęła 11. miejsce ratując się przed degradacją. Mimo słabej postawy zespołu, królem strzelców I ligi został Bogusław Cygan (16 goli). Mimo pewnych wzmocnień w sezonie 1995/96, kryzys w drużynie się pogłębił i zespół po zajęciu przedostatniego 17. miejsca, został zdegradowany do II ligi.
W sezonie 1996/97 trenerem drużyny ponownie został Grzegorz Lato z asystentem Witoldem Karasiem. Początek sezonu był udany, po ósmej kolejce Stal zajmowała 3. miejsce, nie przegrywając żadnego spotkania. Jednak mimo początkowych zwycięstw, z czasem szło coraz gorzej. Kłopoty finansowe doprowadziły do sprzedania wielu czołowych mieleckich piłkarzy (m.in. Krzysztofa Boćka, Bogusława Cygana, Bogusława Wyparły). Sytuacja stawała się coraz gorsza – 30 października piłkarze nie wyszli do meczu szesnastej kolejki z Cracovią strajkując w ten sposób przeciw brakom wypłat. Rozwiązano umowę z Thomasem Mertelem, który nie wywiązywał się ze swoich zobowiązań finansowych. Długi cały czas rosły. Drużyna grała coraz gorzej i po rundzie jesiennej zajmowała ostatnie 18. miejsce, a w rundzie wiosennej większość meczów przegrywała. Kolejni gracze odchodzili (Rafał Domarski, Paweł Kloc, Ryszard Federkiewicz), a w zamian wprowadzono do gry wychowanków. 12 czerwca 1997 na Walnym Zgromadzeniu Członków FKS PZL–Stal zdecydowano o likwidacji klubu i wycofaniu drużyny piłkarskiej z rozgrywek. Na cztery kolejki przed końcem sezonu Stal przestała istnieć[24].
Jako samodzielny klub piłkarski (od 1997) [ edytuj | edytuj kod ]
4 czerwca 1997 zarejestrowane zostało stowarzyszenie Mielecki Klub Piłkarski Stal powstałe z inicjatywy trenerów i działaczy, którzy chcieli ocalić spuściznę upadającego klubu. Jednak w sezonie 1997/98 Stal nie funkcjonowała. Zgłosiła się do rozgrywek IV ligi podkarpackiej, ale na około dwa tygodnie przed startem ligi wycofała się z rozgrywek z powodu braku drużyny seniorów (nowy klub posiadał tylko drużyny młodzieżowe)[potrzebny przypis]. Wycofała się także z II rundy rozgrywek Pucharu Polski oddając walkowerem mecz z OKS Brzesko. Większość piłkarzy odeszła do innych klubów, ale na kolejny sezon udało się skompletować zespół. Rozgrywki rozpoczęto od V ligi. Plany były ambitne: w ciągu 2 lat dostać się do III ligi, a następnie w ciągu kilku sezonów powrócić do ekstraklasy. Początek był obiecujący, już po pierwszym sezonie (1998/99) mielczanie awansowali do IV ligi, jednak kolejne sezony sprowadziły mielczan na ziemię. W sezonie 1999/2000 zajęli dopiero 12. miejsce w IV lidze.
Od 2000–2012 – próby odbudowy pozycji klubu [ edytuj | edytuj kod ]
Od kilku lat kadrę stanowią głównie młodzi mieleccy zawodnicy. W 2003 na życzenie kibiców zmieniono nazwę na Klub Sportowy FKS Stal Mielec (FKS jest teraz nazwą własną, a nie, tak jak dawniej, skrótem od Fabryczny Klub Sportowy).
W 2004 z okazji 65-lecia klubu Stowarzyszenie Sympatyków Stali „3xS” oraz Korso zorganizowało plebiscyt na Jedenastkę i Trenera Wszech Czasów Stali Mielec, w wyniku którego wybrano najlepszych piłkarzy i trenera w 65-letniej historii klubu[25].
W pierwszej dekadzie XXI wieku w przeciwieństwie do seniorów, doskonale radziły sobie drużyny młodzieżowe Stali. Juniorzy starsi zdobyli w 2006 3. miejsce, a w 2007 wicemistrzostwo Mistrzostw Polski Juniorów Starszych, a z kolei juniorzy młodsi zostali w 2007 Mistrzami Polski Juniorów Młodszych.
5 sierpnia 2007 w ramach przygotowań do nowego sezonu Stal rozegrała drugi w swojej historii mecz przeciw reprezentacji narodowej. Przeciwnikiem była reprezentacja Polski U-17 prowadzona przez Michała Globisza, a grali w niej dwaj piłkarze Stali: Marek Czopko i Maciej Gozdecki. Mielczanie wygrali 2:0 po golach Damiana Jędryki i Sebastiana Ryguły[26].
W sezonie 2007/08 w Stali nastąpiły niewielkie zmiany. Do drużyn Młodej Ekstraklasy odeszło kilku piłkarzy (m.in. najlepszy strzelec Piotr Kamiński) i trener Włodzimierz Gąsior, który został szkoleniowcem Młodej Korony Kielce. Jego następca, Janusz Białek[27], po 12 spotkaniach rundy jesiennej odszedł do występującej w Ekstraklasie Odry Wodzisław[28]. Zastąpił go Zbigniew Hariasz, który jest od lat związany ze Stalą i był również trenerem juniorskich reprezentacji Polski[29]. Do gry w pierwszej drużynie wprowadzani są piłkarze drużyn juniorskich, nie sprowadzono nowych piłkarzy z innych drużyn. Mimo słabszego początku sezonu, Stal Mielec po rundzie jesiennej zajmowała 4. miejsce. 1 stycznia 2008 trenerem mieleckiej drużyny został jej wychowanek Andrzej Jaskot[30]. W rundzie wiosennej Stal utrzymała pozycję z półmetka rozgrywek i z 4. miejsca awansowała do nowej III ligi utworzonej po reformie rozgrywek.
Przed sezonem 2008/09 w nowej III lidze na stanowisku trenera nastąpiła zmiana. Nowym szkoleniowcem I drużyny został kolejny mielecki wychowanek, Grzegorz Wcisło[31]. Koordynatorem został Zbigniew Hariasz. Przed końcem sezonu I trenerem został ponownie Zbigniew Hariasz, a Grzegorz Wcisło został przeniesiony na stanowisko II trenera. Sezon 2008/09 drużyna Stali zakończyła na 11. miejscu, ostatecznie utrzymując się w III lidze, po sezonie spędzonym głównie na miejscach w strefie spadkowej. Na sezon 2009/10 trenerem Stali został Janusz Białek[32], który po niecałych trzech miesiącach został zastąpiony przez Zbigniewa Hariasza. Sezon 2009/10 Stal zakończyła na 13. miejscu, tuż nad strefą spadkową, utrzymując się w III lidze.
W kolejnym sezonie nastąpiło kilka zmian na stanowisku trenera. Od lipca trenerem został Grzegorz Wcisło, przez część września prowadził on drużynę wspólnie z Mariuszem Łucem, a od 20 września Mariusz Łuc został samodzielnym trenerem. Ostatecznie 10 stycznia 2011 trenerem Stali został ponownie Tomasz Tułacz[33]. Drużyna pod jego wodzą zajęła w sezonie 2010/11 14. miejsce w lidze, co miało skutkować degradacją do IV ligi. Ostatecznie Stal utrzymała się, ponieważ Bogdanka II Łęczna zrezygnowała z udziału w rozgrywkach III ligi[34].
Rundę jesienną sezonu 2011/2012 Stal zakończyła na przedostatnim miejscu w tabeli. W czasie przerwy zimowej doszło do zmiany zarządu klubu, prezesem został Andrzej Podraza, który postawił sobie za cel uratowanie Stali z zapaści finansowej i sportowej. Zmieniono także trenera, po 11 latach na stanowisko powrócił Roman Gruszecki[35]. Ostatecznie, po zdecydowanie lepszej rundzie wiosennej, Stal zajęła 10. miejsce, zapewniając sobie utrzymanie w III lidze.
2012 – Powrót na szczebel centralny [ edytuj | edytuj kod ]
Przełomowy sezon 2012/2013 zespół rozpoczął z trenerem Włodzimierzem Gąsiorem, powracającym na mielecką ławkę trenerską z Korony Kielce[36]. Rundę jesienną mielecka drużyna zakończyła na 2. miejscu w tabeli, ustępując jedynie Tomasovii. Na początku rundy wiosennej po 16 latach do Stali powrócił z upadającego ŁKS Łódź wychowanek Bogusław Wyparło, zajmując pozycję pierwszego bramkarza[37]. Po 14 latach spędzonych na 4. szczeblu rozgrywek (IV i nowa III liga) Stal Mielec awansowała do II ligi, zajmując 1. miejsce w tabeli. Awans został zapewniony już w przedostatniej kolejce, dzięki zwycięstwu nad Izolatorem Boguchwała[38].
Nowo oddany po remoncie stadion oraz odbudowana nadzieja na polepszenie sytuacji klubu wśród kibiców zapewniły najwyższą frekwencję w II lidze i 16. pozycję w skali kraju[39]. Po niezwykle udanej rundzie jesiennej sezonu 2013/2014 Stal zajmowała 2. miejsce w tabeli, dające awans do I ligi, co jak na beniaminka było sporym osiągnięciem. Jednak siedem meczów rundy wiosennej zakończone zostały porażką, a w pozostałych 4 meczach udało się wywalczyć 8 punktów[40]. Spowodowało to spadek do dolnej połowy tabeli i konieczność walki o utrzymanie (w wyniku reformy rozgrywek, utrzymanie w nowej, jedno grupowej II lidze dawały miejsca 3-8[41]). Odpowiedzialność za złe wyniki wziął na siebie trener Gąsior i po porażce z przedostatnią w tabeli Concordią podał się do dymisji[42]. Zastąpił go początkowo tylko do końca sezonu Rafał Wójcik[43], pełniący do tej pory rolę asystenta trenera, który wyprowadził drużynę ostatecznie na 7. miejsce, zgarniając 16 punktów w ostatnich 8 kolejkach. Dzięki temu udało się wywalczyć utrzymanie w nowej II lidze[44].
Sezon 2014/2015 Stal zakończyła na 8. miejscu w tabeli II ligi. Runda jesienna, która rozpoczęła się od odpadnięcia z rozgrywek Pucharu Polski i zdobyciem zaledwie 5 punktów w 6 meczach, zarząd drużyny postanowił zastąpić Wójcika na stanowisku trenera Januszem Białkiem, który do tej pory pełnił rolę trenera juniorów[45]. Po zmianie trenera klub systematycznie punktował docierając w 17. kolejce sezonu na 5. miejsce w tabeli, aby ostatecznie zakończyć sezon w połowie tabeli na 8. miejscu[46]. Drużyna została nagrodzona przez PZPN za: średnią frekwencję i całkowitą liczbę kibiców na stadionie, ciągi komunikacyjne, sanitariaty, politykę informacyjną klubu, organizowanie wejścia dla kibiców gospodarzy oraz współpracę z innymi podmiotami[47]. Otrzymano nagrodę „Bezpieczny Stadion”.
Kolejny sezon 2015/2016 okazał się być dla mielczan historycznym. Już po rundzie jesiennej biało-niebiescy przewodzili stawce z przewagą dwóch punktów nad Wisłą Puławy, tylko raz po 13. kolejce spadając na 2. miejsce w tabeli po remisie 1:1 z Siarką Tarnobrzeg w meczu rozegranym u siebie. Ostatecznie awans zapewniony został na trzy kolejki przed końcem rozgrywek, po zwycięstwie w Mielcu nad ROW-em Rybnik 3:0. Dla drużyny oznaczało to powrót po 19 latach na zaplecze Ekstraklasy[48].
Sezon 2016/2017 zaczął się niefortunnie dla piłkarzy, którzy po pierwszych dziewięciu kolejkach zdobyli tylko 5 punktów początkowo remisując, a następne ponosząc porażki. Pomimo udanie rozpoczętych meczów w Pucharze Polski, gdzie po zwycięskim spotkaniu 3:2 z Wisłą Płock[49], ówczesnym beniaminkiem Ekstraklasy, Stal odpadła po porażce w Chojnicach 0:2[50]. Doprowadziło to do dymisji trenera Białka[51]. Na jego miejsce zatrudniono Zbigniewa Smółkę[52]. Pod jego wodzą mielczanie zmienili znacznie swój charakter gry i stali się fenomenem I ligi, co było podkreślane przez reporterów Polsat Sport[53]. Sposób gry był bardzo dynamiczny i nie ustępował klubom lepszym o znacznie większym zapleczu finansowym i kadrowym.
Pod koniec sezonu doszło do małej afery w związku z doniesieniami medialnymi o możliwych nieprawidłowościach z przebywaniem w Polsce zawodnika Borisa Milekica, jak również ze złożonym przez klub Miedź Legnica protestem w sprawie meczu 31. kolejki rozgrywek I ligi między drużynami Miedź Legnica – Stal Mielec. PZPN wszczął postępowanie wyjaśniające, a klub Stali Mielec został zobowiązany do złożenia stanowiska w sprawie. Przy ewentualnych walkowerach Stali aktualny wicelider I ligi, którym był Górnik Zabrze, spadłby z lokaty premiowanej awansem. Zyskałaby by czwarta w tabeli Miedź Legnica, której do awansu wystarczyłoby zwycięstwo w ostatniej kolejce z Sandecją Nowy Sącz. Natomiast na dole tabeli walkę o utrzymanie do tej pory podejmowały Bytovii Bytów i Wisły Puławy, a przy ewentualnych karach również Stomil Olsztyn i Stal Mielec[54]. Ostateczne komisja PZPN-u uznała, że skoro zawodnik posiadał prawo do pracy, jak również był zgłoszony do rozgrywek, to Stali nie należy karać walkowerami, a PZPN nie został powiadomiony o wygaśnięciu prawa do pobytu i stwierdził że nie powinno karać się zespołu wstecz, a jedynie w przód przy pomocy kary finansowej[55].
Pierwszy sezon w I lidze Stal zakończyła na 10. miejscu z dorobkiem 45 punktów[56].
Sezon 2017/2018 okazał się udany z powodu osiąganych wyników. Trener Smółka miał więcej czasu na przygotowanie zespołu w przerwie między sezonami. Sezon zakończony został na ósmym miejscu, a w okresie między 21 listopada 2017 a 31 marca 2018 podopieczni Smółki nie przegrali ani razu, osiągając serię ośmiu spotkań bez porażki[57]. Trzykrotnie podczas sezonu Stal zdobywała fotel wicelidera tabeli w 22., 23. i 26. kolejce sezonu[58]. Jednym z najlepszych zawodników w kadrze okazał się wypożyczony z Legii Warszawa bramkarz Radosław Majecki[59]. Przystępując do rozgrywek I ligi w został przebudowany w znacznym stopniu skład drużyny, która sprowadziła aż 22 zawodników: 15 na rundę jesienną, 6 na rundę wiosenną i 1 jednego zawodnika w lipcu[60]. Sezon zainaugurowany zwycięstwem na własnym stadionie ze spadkowiczem z Ekstraklasy – Ruchem Chorzów 1:0[61]. Jednym z najbardziej zaciętych meczów, jaki przyszło rozegrać rozegrał się w Łęcznej gdzie pokonano Górnik Łęczna 4:3[62]. Końcówka rozgrywek dla Stali Mielec wydawała się z szansą na awans do Ekstraklasy. W 29 kolejce zajmowali drugie premiowane awansem miejsce, a kolejne kolejki kończyły się porażkami głównych rywali, lecz również i drużyny Mieleckiej. Z powodu niewielkiej różnicy punktów wśród drużyn na szycie tabeli nie doszło do awansu[63]. Dobre wyniki osiągane w Mielcu sprawiły, że Smółka znalazł się na liście trenerów, którzy wkrótce mogli zawitać w ekstraklasie. Doniesienia w serwisie Twitter przewidywały możliwość odejścia do Arki Gdynia, za kwotę odstępną za trenera który posiadał jeszcze roczny kontrakt[64]. Po przegranym meczu z Bytovią Bytów awans Stali Mielec do ekstraklasy stał się niemożliwy. Skutkowało to podjęciem decyzji trenera o przejściu do drużyny grającej szczebel wyżej – Arki Gdynia[65].
Po odejściu trenera nową osobą powołaną na to stanowisko od sezonu 2018/2019 był Artur Skowronek, który dotychczas prowadził zespół Wigry Suwałki[66]. Pierwszym osłabieniem składu był koniec wypożyczenia bramkarza Majeckiego. Odchodzący trener Smółka zabrał z sobą do Arki Gdynia również dwóch ofensywnych zawodników: Michała Janotę[67] i Maksymiliana Banaszewskiego. W ramach wzmocnień wrócił do drużyny z Ruchu Chorzów Bartosz Nowak[68] i Andrea Prokić z GKS Katowice[69] oraz sprowadzono Grzegorza Tomasiewicza[70] i wypożyczono Sebastiana Bergiera. Ważną postacią w życiu klubu zaczął od tego sezonu być Tomasz Poręba. Wspierał klub swoim doradztwem w kadrach kierowniczych i wspomagał pozyskiwanie sponsorów i nowych zawodników[71][72][73]. Na zakończenie rundy jesiennej klub tracił zaledwie jeden punkt do promowanego drugiego miejsca w tabeli. Dało to ponownie nadzieję wywalczenia pozycji o grę w Ekstraklasie w przyszłym sezonie[74]. Ostatecznie zabrakło punktów zajmując 3 miejsce w tabeli.
Przed rozpoczęciem sezonu 2019/20 Stal wybrała się na zgrupowanie do USA[75], świętując tym samym 80-lecie powstania klubu. Po bardzo dobrym początku Stal w kolejkach 6-8 była liderem rozgrywek, ale później po dwóch porażkach ze Stomilem i GKS-em Tychy posadę niespodziewanie stracił Artur Skowronek, którego zastąpił pracujący wówczas w trzecioligowym KKS-ie Kalisz Dariusz Marzec. Powodem decyzji wg ówczesnego prezesa było nadmierne zainteresowanie Skowronkiem ekstraklasowych klubów, które co jakiś czas rozważały sięgnięcie po trenera[76]. Stal po pewnych perturbacjach (przegrana w Głogowie czy Opolu) przerwę zimową spędziła na drugim miejscu w tabeli.
Po rozpoczęciu rozgrywek wiosną, Stal przegrywa 0:3 z Bruk-Bet Termaliką Nieciecza i spada na trzecie miejsce, a zaraz później w Polsce pojawiają się obostrzenia związane z wybuchem pandemii COVID-19. Rozgrywki zostają przerwane na prawie kwartał[77]. Po powrocie w czerwcu staje się jasne, że o dwa miejsca gwarantujące pewny awans do Ekstraklasy walkę podejmą ze Stalą Podbeskidzie Bielsko-Biała oraz Warta Poznań. Końcówka sezonu to rywalizacja głównie z drużyną z Poznania, którą ostatecznie Stal wygrywa, a Warta trafia do baraży (które wygrywa i również awansuje).
W przedostatniej kolejce sezonu 2019/2020 Stal Mielec wygrała z Zagłębiem Sosnowiec 3:0 i zapewniła sobie awans do Ekstraklasy[78][79]. Tydzień później pokonuje Chojniczankę 4:1 i nieoczekiwanie wyprzedza Podbeskidzie, zostając mistrzem 1 ligi[80].
W roku 2020 utworzono sekcję piłkarską kobiet PGE FKS Stal Mielec[81].
2020–dziś – Stal w Ekstraklasie [ edytuj | edytuj kod ]
W sezonie 2020/21 Stal wróciła do Ekstraklasy, z której spadała wówczas jedynie ostatnia drużyna (sezon 20/21 był ostatnim przed poszerzeniem ligi z 16 do 18 zespołów[82]). Jeszcze przed startem rozgrywek niespodziewanie posadę trenera stracił Dariusz Marzec[83], a Stal przejął jego imiennik, Dariusz Skrzypczak. Po słabym początku w wykonaniu Stali zastąpił go Leszek Ojrzyński, ale i jemu nie było dane doczekać końca sezonu na stanowisku – po bezbramkowym remisie z Wartą Poznań zostaje zwolniony, a drużynę przejmuje legenda klubu, Włodzimierz Gąsior. Stal ostatecznie po zaciętej rywalizacji z Podbeskidziem Bielsko-Biała, znowu dała radę je wyprzedzić i ostatecznie zajęła 15. miejsce w Ekstraklasie, dające utrzymanie[84]. Najbardziej pamiętnymi spotkaniami tego sezonu były wyjazdowe zwycięstwa 3:2 na Łazienkowskiej z Legią Warszawa[85] i 2:1 z Lechem Poznań[86].
W sezonie 2021/22 Stal po fantastycznej rundzie jesiennej i dramatycznie słabej rundzie wiosennej zajęła 14. miejsce w Ekstraklasie[87].
W sezonie 2022/23 podczas meczów z Cracovią i Legią na stadionie Stali pojawiło się 6543 kibiców, co jest rekordem frekwencji obecnego obiektu.
Finalista 1976
Półfinalista 1977, 1984, 1990
Ćwierćfinalista 1976
Inne trofea
Sukcesy drużyn juniorów
Stary Stadion Stali, trybuna od strony ul. Solskiego
Nowy Stadion Stali
Osobny artykuł: Stadion Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Mielcu.
Występy w rozgrywkach [ edytuj | edytuj kod ]
Historia występów Stali Mielec w rozgrywkach ligowych
Rozgrywki ligowe [ edytuj | edytuj kod ]
Osobny artykuł: Stal Mielec w krajowych rozgrywkach w piłce nożnej.
Stal przystąpiła do rozgrywek ligowych w sezonie 1947 na poziomie B-klasy. W I lidze grała łącznie przez 25 sezonów. Najdłuższym, trwającym 13 sezonów, nieprzerwanym pobytem w I lidze były lata 1970–1983. Okres ten był także najlepszym w historii mieleckiego klubu. W tym czasie zespół dwukrotnie sięgał po tytuł Mistrza Polski (w sezonach 1972/73 i 1975/76), jednokrotnie był wicemistrzem (1974/75) i trzykrotnie zajmował 3. miejsce (1973/74, 1978/79, 1981/82). Stal Mielec zajmuje 16. miejsce w tabeli wszech czasów I ligi[88]. Biorąc pod uwagę ilość miejsc na podium, tylko 12 innych zespołów ma lepszy dorobek w I lidze niż Stal, która zajmuje 13. miejsce w tej klasyfikacji.
W II lidze Stal trzykrotnie sięgała po tytuł Mistrza II Ligi, w sezonach 1960, 1984/85 oraz 1987/88.
Stal Mielec była najlepszą drużyną w polskich rozgrywkach ligowych spośród drużyn działających na terenie obecnego woj. podkarpackiego w latach 1956, 1959–1962, 1972–1983, 1986, 1987, 1989–1993[89].
Puchar Polski [ edytuj | edytuj kod ]
Osobny artykuł: Stal Mielec w Pucharze Polski w piłce nożnej.
Stal Mielec była bliska zdobycia Pucharu Polski w sezonie 1975/76, kiedy to dotarła do finału tych rozgrywek. W drodze do finału mielczanie wszystkie mecze grali na wyjeździe i wygrywali różnicą jednej bramki. Pierwszym przeciwnikiem było drugoligowe BKS Bielsko pokonany 2:1, m.in. dzięki samobójczej bramce Widucha. W 1/8 finału Stal nie mogła sobie poradzić z Włókniarzem Łódź grającym w lidze okręgowej i rozstrzygnięcie przyniósł dopiero gol Witolda Karasia w 7. minucie dogrywki. W ćwierćfinale przeciwnikiem był beniaminek I ligi Odra Opole pokonana ponownie dopiero w doliczonym czasie gry, minutę przed jego zakończeniem po strzale Grzegorza Laty. Półfinał z trzecioligowym GKS Jastrzębie przyniósł 5 bramek, a w awansie „pomógł” mielczanom zawodnik GKS Lajda, który dwukrotnie pokonał własnego bramkarza, trzecią bramkę dla Stali strzelił Grzegorz Lato. W meczu finałowym rozegranym 1 maja w Warszawie na stadionie Wojska Polskiego Stal, mimo że na papierze była faworytem spotkania, uległa Śląskowi Wrocław 0:2[12][13].
Trzykrotnie Stal docierała do półfinału rozgrywek o Puchar Polski. Pierwszy raz, w sezonie 1976/77, kiedy to wygrywając kolejno ze Stalą Stalowa Wola, Stalą Rzeszów i ŁKS Łódź, mieleccy piłkarze musieli uznać wyższość Zagłębia Sosnowiec (0:1). Ponownie, w sezonie 1983/84, drugoligowa wówczas Stal dotarła do półfinału rozgrywek eliminując po drodze Jagiellonię Białystok, Błękitnych Kielce i Pogoń Szczecin, uległa dopiero Wiśle Kraków (0:0 i 0:2). Ostatni raz ta sztuka udała się w sezonie 1989/90, gdy po wyeliminowaniu Lublinianki, Ruchu Chorzów i Pogoni Szczecin, Stal została wyeliminowana przez Legię Warszawa (0:2 i 2:2).
W ostatnich latach Stal Mielec gra na regionalnych szczeblach Pucharu Polski, jednak dzięki dobrej postawie i zwycięstwie w regionie w sezonie 2003/04 awansowała do Pucharu Polski w sezonie 2004/05, gdzie czwartoligowy mielecki zespół zaszedł do rundy grupowej, po wyeliminowaniu w I rundzie Aluminium Konin 2:1. W grupie 8. nie sprostał konkurencji pierwszoligowych Górnika Łęczna, Polonii Warszawa, Korony Kielce i ostatecznie zajął 4. miejsce.
5 grudnia 2019 po 24 latach Stal awansowała do 1/4 Finału Pucharu Polski pokonując Błękitnych Stargard 1:2. W ćwierćfinale rozegranym 27 maja 2020 po przerwie spowodowanej zagrożeniem koronawirusem, Stal uległa Lechowi Poznań 1:3.
Europejskie puchary [ edytuj | edytuj kod ]
Osobny artykuł: Stal Mielec w europejskich pucharach.
Stal Mielec pięciokrotnie uczestniczyła w europejskich rozgrywkach pucharowych, ale tylko raz udało się awansować powyżej I rundy. Było to w Pucharze UEFA w sezonie 1975/1976, kiedy to mielczanie osiągnęli aż ćwierćfinał i mimo równej walki zostali wyeliminowani przez Hamburger SV. Ponadto stalowcy uczestniczyli jeszcze dwukrotnie w Pucharze Europy (jako mistrzowie ’73 i ’76) oraz w dwóch edycjach Pucharu UEFA, jednak z powodu braku szczęścia, mimo wyrównanych meczów odpadali na samym początku. Tym bardziej niepowodzenia mogą dziwić, że w Pucharze UEFA trafiali na teoretycznie słabsze zespoły. Najdonośniejszym meczem pucharowym w Mielcu, wspominanym do dziś, była potyczka ze słynnym Realem Madryt, kiedy to na trybunach zasiadła rekordowa liczba 40 000 kibiców.
Stal Mielec była drugą polską drużyną (pierwszą był Ruch Chorzów w sezonie 1973/74), która dotarła do ćwierćfinału Pucharu UEFA i jak dotąd żadnemu innemu polskiemu klubowi nie udało się zajść tak wysoko w tych rozgrywkach[90][91].
W tabeli wszech czasów europejskich rozgrywek pucharowych Stal Mielec zajmuje 359. miejsce (13. wśród polskich klubów)[92]. W tabeli wszech czasów Pucharu Europy Stal jest na 371. miejscu[93], a w tabeli wszech czasów Pucharu UEFA na 247. miejscu[94].
Stal Mielec trzykrotnie wystąpiła także w Pucharze Intertoto (zwanym też Pucharem Lata), w latach kiedy nie były prowadzone w jego ramach rozgrywki pucharowe, a jedynie grupowe. W 1971 mielecka drużyna bezapelacyjnie wygrała swoją grupę zwyciężając we wszystkich 6 meczach i tracąc przy tym tylko 3 bramki[8]. W 1972 i 1989 Stal zajmowała w rozgrywkach trzecie miejsce[9][21].
Turnieje towarzyskie [ edytuj | edytuj kod ]
Trofeo Colombino [ edytuj | edytuj kod ]
Stal Mielec jako jedyna polska drużyna wystąpiła w turnieju Trofeo Colombino organizowanym w hiszpańskiej Huelvie przez tamtejszy klub Recreativo Huelva. Mielecka drużyna zagrała tam dwukrotnie, wygrywając XIV edycję w 1978 oraz zajmując ostatnie, 4. miejsce rok później[16][17].
VI turniej Ciudad de Palma de Mallorca [ edytuj | edytuj kod ]
Stal wystąpiła w VI turnieju Ciudad de Palma de Mallorca na Majorce, zastępując Spartak Moskwa. W turnieju zagrały także FC Barcelona, Real Palma de Mallorca i Austria Wiedeń.
24–27 sierpnia 1974, Majorka[11]
Turniej z okazji XXX-lecia Stali [ edytuj | edytuj kod ]
W dniach 20–22 lipca 1969, na mieleckim stadionie rozegrano turniej z okazji XXX-lecia powstania Stali Mielec. Zaproszono Dynamo Berlin (NRD, I liga), Erzsebeti Vasas TK Budapest (Węgry, II liga), Stal Rzeszów. Turniej wygrali mielczanie.
Tabela końcowa Wyniki spotkań 1. Stal Mielec 3 6 8:2 2. Stal Rzeszów 3 3 7:7 3. Dynamo Berlin 3 2 4:7 4. Vasas SC 3 1 5:8 Dynamo Berlin – Vasas Budapeszt 1:0 Stal Mielec – Stal Rzeszów 1:0 Stal Rzeszów – Dynamo Berlin 2:1 Stal Mielec – Vasas Budapeszt 2:0 Stal Rzeszów – Vasas Budapeszt 5:5 Stal Mielec – Dynamo Berlin 5:2
Turnieje z okazji święta 22 lipca w Mielcu [ edytuj | edytuj kod ]
W czasie wakacji w 1974 zorganizowano pierwszy Turniej z okazji święta 22 lipca w dniach 20–22 lipca. Impreza stała się cykliczna i rozgrywano ją z małymi przerwami do pierwszej połowy lat 90., a także w ramach obchodów 65-lecia klubu w 2004. W 1984 i 1987 współorganizatorem turnieju była Stal Stalowa Wola. Turniej w 1987 był największy w historii pod względem ilości zespołów, rozegrano go z podziałem na dwie grupy, a następnie o poszczególne miejsca w turnieju walczyły zespoły które zajęły odpowiadające sobie miejsca w grupach.
Piłkarze Stali Mielec [ edytuj | edytuj kod ]
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Stali Mielec.
W mieleckiej drużynie grało wielu wybitnych piłkarzy, w latach 70. uznawano jej skład za najsilniejszy w Polsce[potrzebny przypis]. Trenerzy reprezentacji różnych kategorii bardzo często z nich korzystali.
Najsłynniejszym wychowankiem Stali jest Grzegorz Lato. Wychowankami Stali są także m.in. Krzysztof Bociek, Kazimierz Buda, Piotr Duda, Włodzimierz Gąsior, Zygmunt Kukla, Andrzej Jaskot, Tomasz Tułacz, Bogusław Wyparło.
Trzykrotnie piłkarze Stali zdobywali tytuł króla strzelców polskiej I ligi. Dwukrotnie dokonał tego Grzegorz Lato, a raz Bogusław Cygan. Grzegorz Lato i Andrzej Szarmach zajęli także po dwa razy drugie miejsce w tej klasyfikacji.
Najwięcej spotkań w mieleckiej drużynie rozegrał bramkarz Zygmunt Kukla, drugie miejsce zajmuje Marian Kosiński, natomiast pod względem ilości meczów w I lidze rekordzistą jest Grzegorz Lato. Jednocześnie zdobył on dla Stali najwięcej bramek.
Statystyka wybranych piłkarzy w barwach Stali:
Piłkarze Stali w reprezentacji [ edytuj | edytuj kod ]
W latach świetności klubu wielu mieleckich zawodników grało w reprezentacji Polski. Stanowili oni trzon I reprezentacji (m.in. tzw. Orłów Górskiego), reprezentacji olimpijskiej, a także kadry młodzieżowej. Większość zawodników zadebiutowało w kadrze będąc piłkarzami Stali Mielec, Jan Domarski i Andrzej Szarmach zostali sprowadzeni do Mielca już jako reprezentanci, niektórzy (nie wymienieni w tabeli) grali z orłem na piersi dopiero po opuszczeniu Mielca. Wyjaśnieniem liczby przedstawicieli jednego z najlepszych składów w latach 70. w reprezentacji może być fakt, że Kazimierz Górski i jego następcy mogli wówczas przebierać wśród kilkudziesięciu równorzędnych polskich piłkarzach, więc nie dla wszystkich wyróżniających się mielczan wystarczyło miejsca w kadrze.
W reprezentacji grało także trzech wychowanków Stali, już jako zawodnicy innych klubów. Byli to Bogusław Wyparło (3 mecze w latach 1998–1999, jako zawodnik ŁKS Łódź), Andrzej Jaskot (1 mecz w 1998, jako zawodnik Aluminium Konin, ostatni do tej pory przedstawiciel klubu drugoligowego w reprezentacji) i Edward Załężny (4 mecze w 1980, jako zawodnik Legii Warszawa).
Trzech mieleckich piłkarzy należy do Klubu Wybitnego Reprezentanta: Grzegorz Lato, Andrzej Szarmach i Henryk Kasperczak. Przewodniczący tego klubu, Grzegorz Lato jest piłkarzem który rozegrał najwięcej meczów (100) w kadrze w historii polskiej reprezentacji, a także zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców reprezentacji (45 goli), zaraz po Włodzimierzu Lubańskim, który wyprzedza go o 3 bramki.
Mielczanin Kazimierz Buda jest najmłodszym kapitanem reprezentacji w historii polskiej reprezentacji. Opaskę kapitana założył pierwszy raz w wieku 20 lat i 267 dni, a miało to miejsce 25 stycznia 1981 w Tokio podczas meczu z reprezentacją Japonii wygranego 2:0 (strzelił także pierwszą bramkę).
W historii zapisał się także Jan Domarski, który 17 października 1973 na Wembley w meczu przeciwko Anglii strzelił w 57. minucie bramkę na 1:1 dającą Polakom awans do Mistrzostw Świata 1974.
Piłkarze Stali Mielec na MŚ [ edytuj | edytuj kod ]
Reprezentantami Polski na Mistrzostwach Świata w czasie, gdy byli zawodnikami Stali Mielec, było 6 piłkarzy. Spośród nich tylko Grzegorz Lato wystąpił na 3 finałach (trzeci raz w 1982 już jako zawodnik KSC Lokeren) rozgrywając 20 spotkań (co do 1998 było trzecim wynikiem), a w 1974 strzelając 7 goli zdobył tytuł króla strzelców imprezy. Drugim podstawowym zawodnikiem reprezentacji na Mistrzostwach był Henryk Kasperczak, który w latach 1974 i 1978 zagrał w 13 meczach.
Piłkarze Stali Mielec na IO [ edytuj | edytuj kod ]
Dwóch piłkarzy reprezentowało Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w czasie, gdy byli zawodnikami Stali Mielec.
Piłkarze Stali Mielec w reprezentacjach młodzieżowych i juniorskich [ edytuj | edytuj kod ]
Pierwszym w historii Stali piłkarzem reprezentacji Polski juniorów był bramkarz Wiesław Pytlos w latach 1958–1959, a w młodzieżowej reprezentacji Polski jako pierwsi zagrali Grzegorz Lato, Zygmunt Kukla i Włodzimierz Gąsior w 1971.
W reprezentacjach młodzieżowych i juniorskich różnych kategorii wiekowych jako piłkarze Stali grali:
Piłkarze Stali Mielec na Mistrzostwach reprezentacji młodzieżowych [ edytuj | edytuj kod ]
Mieleccy królowie strzelców I ligi [ edytuj | edytuj kod ]
Wyróżnienia dla piłkarzy Stali [ edytuj | edytuj kod ]
Plebiscyt Piłki Nożnej:
Plebiscyt katowickiego dziennika Sport
Piłkarz Roku 1974 – Grzegorz Lato 1976 – Henryk Kasperczak 1977 – Grzegorz Lato
Złote buty 1976 – Grzegorz Lato
Klasyfikacja Tempa
Najlepszy bramkarz ligi 1979 – Zygmunt Kukla
Plebiscyt Przeglądu Sportowego (Najlepszy polski sportowiec roku)
1974 – 4. miejsce – Grzegorz Lato
1977 – 5. miejsce – Grzegorz Lato
Konkurs-plebiscyt Nowin i Tempa (10 najlepszych sportowców województwa rzeszowskiego)
1960 (I edycja) – Ryszard Mysiak – 1. miejsce (119 137 pkt)
2008 – drużyna juniorów młodszych Stali Mielec – Talent Roku 2007[103][104]
Złota Piłka – plebiscyt France Football na najlepszego piłkarza Europy[105]
1974 – Grzegorz Lato – 6. miejsce
1975 – Grzegorz Lato – 17. miejsce
Magazyn Futbol – klasyfikacja 100 piłkarzy, którzy wstrząsnęli Polską – stu najlepszych polskich piłkarzy w historii[106]
Klub 100 – należą do niego piłkarze, którzy strzelili co najmniej 100 bramek w polskiej ekstraklasie
Grzegorz Lato (111 goli, wszystkie w Stali)
Andrzej Szarmach (109 goli, w tym 60 w Stali)
Klub 300 – należą do niego piłkarze, którzy rozegrali co najmniej 300 meczów w polskiej ekstraklasie
Bogusław Wyparło (354 mecze (nadal występuje, stan aktualny na 12.12.2011) , w tym 165 w Stali)
, w tym 165 w Stali) Piotr Wojdyga (327 meczów, w tym 134 w Stali)
Jan Domarski (309 meczów, w tym 104 w Stali)
Adam Fedoruk (304 mecze, w tym 184 w Stali)
Zagraniczni piłkarze w Stali [ edytuj | edytuj kod ]
W mieleckiej drużynie grało 21 obcokrajowców. Wśród nich było trzech Ukraińców w pierwszej połowie lat 90. oraz jeden od 2014, a także trzech Kameruńczyków, którzy spędzili w Mielcu jedynie po pół roku. W sezonie 2015/2016 jedynym piłkarzem spoza Polski jest Andreja Prokić, którzy znacznie przyczynił się do awansu drużyny zdobywając 12 bramek. W związku z korzystniejszą ofertą finansową nastąpił transfer do GKS Katowice bez kwoty odstępnego[107]. Po zakończeniu kontraktów zawodników i wielu wychowanków, których opuściło klub. Wymusiło to przebudowanie składu zespołu na sezon 2016/17 sprowadzając dwóch Bułgarów[108], Słoweńca[108] oraz Krigistańczyka[109]. Jedynymi zawodnikami, którzy pozostali w klubie na kolejny sezon był Słoweniec Djermanovic oraz pozyskany Brazylijczyk Leandro[110]. Na nowy sezon 2017/18 wzmocniono każdą z formacji po jednym zawodniku ze Słowacji[111], Chorwacji[112] i Słowenii[113].
Składy Stali Mielec [ edytuj | edytuj kod ]
Obecny skład [ edytuj | edytuj kod ]
Stan na 21 lipca 2022[114][115]
Piłkarz Piłkarz
(j) / (w) – występował tylko w rundzie jesiennej/wiosennej danego sezonu
Trenerzy Stali Mielec [ edytuj | edytuj kod ]
Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Stali Mielec.
Mielecką drużynę prowadziło wielu wybitnych trenerów. Wśród nich był Michał Matyas, który przed przyjściem do Mielca był selekcjonerem reprezentacji Polski (w latach 1950–1952), a także Antoni Brzeżańczyk, który reprezentację prowadził w 1966, już po opuszczeniu Mielca. Z kolei Zenon Książek był w 1973 trenerem reprezentacji młodzieżowej. Jedynym zagranicznym trenerem mielczan był Węgier Károly Kontha, który doprowadził drużynę do pierwszego mistrzostwa Polski. Wielu szkoleniowców zasiadało na trenerskiej ławce kilkukrotnie, najwięcej Włodzimierz Gąsior, który robił to siedmiokrotnie od lat 80.
Kierownicy drużyny Stali Mielec [ edytuj | edytuj kod ] Lata 40. Franciszek Zybura
Zygmunt Nosal
Stanisław Bayer
Paweł Węgrzynowski 1950–55 Bolesław Klimański
Stanisław Bayer
Roman Wcisło
Edward Kołacz
Stanisław Czopek 1956–59 Zygmunt Nosal
Stanisław Czopek
Edward Kołacz
Stanisław Olczak
Józef Wcisło 1961–67 Edward Kołacz
Tertulian Świech 1967–70 Władysław Szadkowski
Ludwik Niegowski
Józef Klich
Edward Kieżel 1970–75 Józef Dubiel 1987–88 Leszek Lichy 1992–93 Edward Kieżel
Waldemar Gajek 1993–94 Edward Oratowski 2001 Janusz Pacholec 2002–03 Robert Mazur 2003–05 Jerzy Jaskot 2006–08 Mariusz Mokrzycki
Adam Soboń 2008–10 Bartłomiej Jaskot 2010- Marek Gozdecki Prezesi Stali Mielec [ edytuj | edytuj kod ] Prezesi klubu sportowego 1939 Tadeusz Golnik 1945–47 Maciej Sarnowski 1948–50 Marian Suszycki 1950–52 Stanisław Dudziński 1953 Kazimierz Dyląg 1954–56 Henryk Żołna 1956 Henryk Latos 1957 Franciszek Jasiński 1957–59 Marian Zimny 1959 Bolesław Mędrala 1959 Edward Kołacz 1960–62 Władysław Hubicki 1962–65 Witold Rycerski 1965–67 Stanisław Duszkiewicz 1967–69 Mieczysław Mądracki 1967–84 Edward Kazimierski
(wiceprezes urzędujący) 1969–72 Stefan Gałka 1972–75 Julian Krężel 1975–77 Stefan Węgrzynek 1977–79 Mieczysław Mądracki 1979–82 Józef Starzyk 1982–84 Stanisław Bek 1984–86 Mieczysław Mądracki 1986–87 Józef Staniszewski 1987–90 Witold Słowiński 1990 Edward Świątek 1990–91 Teofil Hernik 1991–92 Andrzej Bińkowski
(p.o., także długoletni wiceprezes urzędujący) 1992–93 Tadeusz Witek 1993–96 Stanisław Wójtowicz 1996–97 Manfred Sieroń Prezesi klubu piłkarskiego 1994–96 Thomas Mertel
(prezes autonomicznej sekcji piłki nożnej) 1997–98 Ryszard Korczak 1998–99 Jan Banaś 1999 Jan Jajuga 1999–00 Krzysztof Rześny 2000–03 Waldemar Kawalec 2003 Włodzimierz Gąsior 2003–04 Lucjan Surowiec 2004–05 Olgierd Ortyl 2005–08 Jacek Klimek 2008–10 Andrzej Korczykowski 2010–12 Łukasz Szyler 2012–13 Andrzej Podraza 2016–20 Jacek Orłowski od 2020 Bogusław Wyparło 2020 Bartłomiej Jaskot 2020-obecnie Jacek Klimek
Drużyny młodzieżowe Stali [ edytuj | edytuj kod ]
W latach 60. juniorzy odnosili sukcesy na krajowych boiskach, zdobywając w 1964 Wicemistrzostwo Polski Juniorów. Po nierozstrzygniętym finałowym turnieju rozegranym w Mielcu o mistrzostwie zadecydował szczęśliwy dla Arkonii Szczecin rzut monetą, gdyż zarówno Stal, jak i Arkonia zakończyły rozgrywki z jednakową liczbą punktów i stosunkiem bramek, a w bezpośrednim pojedynku padł remis 2:2. W wicemistrzowskiej drużynie grali m.in. Zygmunt Kukla i Włodzimierz Gąsior.
W latach 1968 i 1969 mielczanie dwukrotnie zajęli 3. miejsca Mistrzostw Polski Juniorów. W 1968 Stal została mistrzem ligi wojewódzkiej, a po półfinałowym turnieju (mecze z Piastem Gliwice (1:2), Starem Starachowice (3:0) i Unią Oświęcim (4:0)) awansowała do turnieju finałowego rozegranego w dniach 18–21 lipca 1968 w Mielcu, gdzie pokonała Lechię Gdańsk, zremisowała z Górnikiem Wałbrzych i przegrała z Odrą Opole. Z kolei w 1969 lepsi od mielczan okazali się juniorzy Legii Warszawa i Lublinianki.
Obecnie, mimo gry pierwszej drużyny w IV lidze, mielecka młodzież należy do najbardziej utalentowanej w kraju. Kilka lat temu powołana została Szkoła Mistrzostwa Sportowego im. Grzegorza Lato w Mielcu. W wyniku rozwoju szkolenia młodych piłkarzy w Mielcu, w 2006 mieleccy juniorzy powtórzyli sukcesy swoich poprzedników z końca lat 60. zdobywając 3. miejsce Mistrzostw Polski Juniorów Starszych. W turnieju finałowym mielczanie przegrali z Gwarkiem Zabrze i Tomasovią Tomaszów Lubelski i wygrali z Piastem Białystok[117][118].
W 2007 po raz pierwszy w historii mieleckiego klubu do finałowych rozgrywek o Mistrzostwo zakwalifikowały się jednocześnie obie drużyny juniorów. Juniorzy młodsi pod kierunkiem Witolda Karasia zdobyli pierwsze w historii klubu Mistrzostwo Polski Juniorów Młodszych pokonując Cracovię i SMS Łódź, oraz remisując z Jagiellonią Białystok[119][120]. Ponadto dwaj mieleccy piłkarze zostali wyróżnieni indywidualnie, Jakub Popielarz został najlepszym zawodnikiem turnieju, a Łukasz Ćwiczak najlepszym bramkarzem[120]. 31 stycznia 2008 cała drużyna juniorów młodszych została uhonorowana w 48. Plebiscycie na 10 Sportowców Podkarpacia organizowanym przez rzeszowskie Nowiny tytułem Talent Roku[103][104].
Juniorzy starsi pod kierunkiem Włodzimierza Gąsiora zdobyli Wicemistrzostwo Polski Juniorów Starszych pokonując na finałowym turnieju SMS Łódź i Zagłębie Lubin, oraz przegrywając z Amicą Wronki[120][121].
Aktualnie pierwsza drużyna czwartoligowej Stali składa się głównie z piłkarzy juniorów starszych. Młodzi mieleccy piłkarze są także regularnie powoływani do młodzieżowych reprezentacji Polski różnych kategorii wiekowych.
Przebieg turniejów finałowych Mistrzostw Polski juniorów [ edytuj | edytuj kod ]
Składy drużyn, które zdobyły trofea w Mistrzostwach Polski juniorów [ edytuj | edytuj kod ]
Stal II Mielec [ edytuj | edytuj kod ]
Druga drużyna Stali w sezonie 2004/05, po zajęciu 1. miejsca w grupie mieleckiej B-klasy, awansowała do A-klasy, gdzie w sezonach 2005/06 i 2006/07 zajmowała 3. miejsce. W sezonie 2007/2008 po zajęciu 1. miejsca awansowała do klasy okręgowej, grupy dębickiej. W klasie okręgowej Stal II Mielec grała do 2012, zajmując przez 3 sezony miejsca w środku tabeli, jednak po zajęciu w sezonie 2011/12 przedostatniego miejsca, spadła do A-klasy.
Największym osiągnięciem rezerw Stali było dotarcie do IV rundy Pucharu Polski w sezonie 1992/93 (Stal II w PP).
Muzeum Stali [ edytuj | edytuj kod ]
W siedzibie klubu przy ul. Solskiego działa muzeum w którym można oglądać kolekcję pamiątek związanych ze Stalą. Powstało ono w 2003 z inicjatywy Stowarzyszenia Sympatyków Stali „3xS” i Leszka Śledziony.
Istotne mecze [ edytuj | edytuj kod ]
Zobacz też [ edytuj | edytuj kod ]
Inne pozycje związane z tematem
Józef Witek, Wiesław Madej: 100 lat mieleckiego Klubu Sportowego Gryf na tle historii mieleckiego sportu 1909–2009 . Mielec: Mawi Studio Mielec, 2010. ISBN 978-83-930451-1-2 .
Józef Witek: Encyklopedia miasta Mielca. Tom 3 . Mielec: Wydawnictwo „AWR Korso”, 2009. ISBN 978-83-60849-69-9 .
Czesław Michalski: Sport. W: Feliks Kiryk (red.): Mielec. Studia i materiały z dziejów miasta i regionu T. 2 . Mielec: Krajowa Agencja Wydawnicza w Rzeszowie, 1988, s. 685–705. ISBN 83-03-02423-X .
Leszek Śledziona: 70 lat Stali Mielec 1939–2009: suplement do wystawy w Muzeum Regionalnym w Mielcu w dniach 15.05-05.09.2009 r . Mielec: Muzeum Regionalne w Mielcu, 2009. ISBN 978-83-61911-08-1 .
Jan Filipowski, Andrzej Kosiorowski: Przez cztery dziesięciolecia z Fabrycznym Klubem Sportowym „PZL-Stal” Mielec . Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
Jan Filipowski, Andrzej Kosiorowski: 30 lat Fabrycznego Klubu Sportowego PZL-STAL Mielec . Rzeszów: 1969.
Wojciech Gorczyca, Władysław Morytko, Marek Szymczak: 50 lat Fabrycznego Klubu Sportowego PZL-Stal Mielec 1939–1989: 500 mecz w I lidze piłki nożnej . Mielec: FKS PZL-Stal Mielec, 1989.
Wojciech Gorczyca: Fabryczny Klub Sportowy „PZL-STAL” Mielec . Mielec: 1982.
Andrzej Gowarzewski: Biało-czerwoni. Piłkarska reprezentacja Polski 1921–2001 : ludzie mecze fakty daty . Katowice: GiA, 2001. ISBN 83-88232-08-8 .
Andrzej Gowarzewski: O tytuł mistrza Polski: 1920–2000 = History of Polish championships. Katowice: GiA, 2000. ISBN 83-88232-02-9 .
klub z Mielca • Hasło do krzyżówki • Krzyzowka.NET
Hasło Opisy do hasła Stal klub z Mielca
Dodaj nowe hasło do słownika Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „klub z Mielca” możesz je dodać za pomocą poniższego formularza.
Pamiętaj, aby nowe definicje były krótkie i trafne.
Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe musi zostać zweryfikowane przez moderatorów. x
Hasło do krzyżówki „klub z Mielca” w leksykonie krzyżówkowym
W naszym słowniku krzyżówkowym dla hasła „klub z Mielca” znajduje się 1 opis do krzyżówek. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „klub z Mielca” możesz dodać je za pomocą formularza dostępnego w opcji Dodaj nowy. Pamiętaj, aby opisy były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe musi zostać zweryfikowane przez moderatorów.
PIŁKARZE Z MIELCA – Krzyżówka
nie pasuje? Szukaj po haśle
Poniżej wpisz odgadnięte już litery – w miejsce brakujących liter, wpisz myślnik lub podkreślnik (czyli – lub _ ). Po wciśnięciu przycisku “SZUKAJ HASŁA” wyświetlimy wszystkie słowa, wyrazy, wyrażenia i hasła pasujące do podanych przez Ciebie liter.
Im więcej liter podasz, tym dokładniejsze będzie wyszukiwanie. Jeżeli w długim wyrazie podasz małą ilość odgadniętych liter, możesz otrzymać ogromnie dużą ilość pasujących wyników!
So you have finished reading the klub sportowy z mielca krzyżówka topic article, if you find this article useful, please share it. Thank you very much. See more: Klub piłkarski z Wrocławia, Klub piłkarski z Zabrza krzyżówka, Wytwórca drobnych przedmiotów krzyżówka, Klub piłkarski z torunia, Wytwórca drobnych przedmiotów sprzedawanych jako suweniry krzyżówka, Wytwórca porto, Kabłąk w siodle, Kolor krwi krzyżówka
